بررسي چالش ناپايداري اجتماعي در اسكان غيررسمي مبتني بر شاخص هاي توسعه پايدار شهري (مطالعه موردي: منطقۀ 2 تهران محله فرحزاد)

هدف اين پژوهش، شناسايي علل و پيامدهاي اجتماعي اسكان غيررسمي ناحيه9 منطقه2 شهرداري تهران محله فرحزاد براساس شاخصه‌هاي توسعه پايدار شهري است. روش تحقيق اين پژوهش از نوع تحليلي-پيمايشي با استفاده از مشاهده و استفاده از ابزار پرسشنامه است، حجم نمونه 130 نفر از خانوارها به شيوه نمونه‌گيري تصادفي ساده انتخاب گرديد. روايي ابزار با توجه به نظر صاحب نظران و متخصصين مديريت و علوم رفتاري مورد تائيد و بررسي قرار گرفته است. ميزان پايايي اين ابزار با استفاده از روش آلفاي كرونباخ بالاي 0.7 به دست آمده است. تحليل و استخراج داده‌ها از طريق نرم‌افزار Spss و همچنين براساس نظرات متخصصين به كمك عواملي همچون، عوامل كالبدي، اجتماعي، اقتصادي و محيطي مي‌تواند باعث بهبود اسكان غيررسمي مي‌گردد. كه ميزان هر يك از اين مؤلفه‌ها به ترتيب؛ مؤلفه‌ي اجتماعي-فرهنگي 34.10 %، مؤلفه اقتصادي به ميزان 29.55 %، مؤلفه كالبدي 27.25 % و مؤلفه‌ي زيستمحيطي 9.10 % اهميت توجه دارند. براساس يافته‌هاي اين پژوهش؛ بخش عمده اسكان غيررسمي محله‌ فرحزاد، ناشي از مهاجرت براي دستيابي به زندگي بهتر است. حاشيه‌نشينان اين محله از عدم رضايت و عدم تعلق ‌‌اجتماعي شهروندي مواجه هستند. در نتيجه بهبود وضعيت اسكان و زيرساخت اجتماعي و فرهنگي از مهم‌ترين اولويت بهبود وضعيت در محله فرحزاد ميباشد. ويژگي اصلي رويكرد توسعه پايداري ‌شهري را مي‌توان براساس نظريه تغيير اجتماعي تبيين نمود. اين ديدگاه براي ريشه‌يابي آسيب‌هاي شهري به‌جاي نگاه از بيرون به جامعه براي يافتن علل بروز آسيب‌ها و ناپايداري‌هاي ‌اجتماعي، بيشتر به درون و ساخت اجتماعي-اقتصادي و فرهنگي جامعه‌شهري نگاه مي‌كنند.