تبيين ديدگاه دانشجويان از آموزش مجازي در اپيدمي كوويد-19: يك مطالعه كيفي

مقدمه: تبيين تجربه آموزشي دانشجويان از آموزش مجازي در اپيدمي كوويد19 و شناخت راه كارهايي براي ايجاد يادگيري موثرتر مي‌تواند براي تصميم گيران و سياست گزاران نظام آموزشي كشور ارزشمند باشد. لذا اين مطالعه كيفي با هدف تبيين ديدگاه دانشجويان از آموزشي مجازي در اپيدمي كوويد19 انجام شد. روش كار: مطالعه كيفي حاضر با رويكرد تحليل محتواي قراردادي انجام گرديد. داده ها از طريق مصاحبه عميق نيمه ساختار يافته با 15 دانشجوي پرستاري و مامايي دانشگاه علوم پزشكي بابل ورودي 1396 لغايت 1398 ترم هاي يك تا 6 به روش نمونه گيري هدفمند در سال 1399 همزمان با اپيدمي كوويد19جمع آوري شد. همه مصاحبه ها ضبط و سپس خط به خط دست نويس گرديد و در نهايت از روش تحليل محتواي قراردادي استفاده شد. يافته ها: تحليل داده ها منجر به استخراج طبقات مزاياي آموزش مجازي ، معايب آموزش مجازي و »راهكارهاي ارتقاي آموزش مجازي « شد. اين طبقات به ترتيب داراي زيرطبقات انعطاف پذيري يادگيري و بستر مناسب ياددهييادگيري ؛ مهارت ناكافي تدريس مجازي برخي از اساتيد، عدم يادگيري موثر، ضعف برنامه ريزي دانشجو در يادگيري، ارزشيابي نامعتبر و مشكلات سخت و نرم افزاري سامانه « و »بهينه‌سازي روش تدريس مجازي، برگزاري كلاس آنلاين مجازي، بارگذاري فايل هاي ويدئويي و ارزشيابي موثر « بودند. نتيجه گيري: تحليل داده ها نشان داد كه مشاركت كنندگان علاوه بر بيان مزايا، معايبي براي آموزش مجازي و در نهايت به راهكارهايي براي ارتقاي اين شيوه آموزشي اشاره داشتند. در نتيجه اين يافته ها نياز به انجام مداخلات براي بهبود كيفيت اجراي آموزش مجازي را از سوي استاد و دانشجو تاييد مي كند.