ساخت و مشخصه‌يابي نانوكامپوزيت پلي‌كاپرولاكتون- زئوليت Y براي مهندسي بافت استخوان

در سال‌هاي اخير استفاده از داربست‌هاي نانوكامپوزيتي پليمر سراميك در مهندسي بافت استخوان به‌دليل شباهت اين ساختارها به بافت طبيعـي اسـتخوان، مورد توجه قرار گرفته است. در اين ميان، پلي‌كاپرولاكتون در ساخت داربست‌هاي استخواني مورد توجه است. كامپوزيت كردن پلي‌كاپرولاكتون با فازهاي سراميكي مانند زئوليت كه توانايي بهبود تشكيل استخوان را دارند مي‌تواند منجر به بهبود كارايي اين پليمر در داربست‌هاي استخواني شود. هـدف از ايـن پـژوهش، سـاخت داربسـت نانوكامپوزيتي پلي‌كاپرولاكتون زئوليت با خواص مكانيكي، زيست تخريب‌پذيري و زيست فعالي مناسب بـراي كـاربرد در مهندسـي بافـت استخوان اسفنجي است. براي ساخت اين داربست از دو روش ريخته‌گري حلال - شستشو ذرات و خشك كردن انجمادي در كنار هم استفاده شد. بررسـي‌هـاي ميكروسكوپي نشان داد كه انـدازه تخلخـل‌هـاي داربست‌هاي حاصل بـين 200 تـا 400 ميكرومتر است. نقشه توزيع عنصري، توزيع يكنواخت فاز نانوزئوليت را در زمينه پلي‌كاپرولاكتون تأييد كرد. همچنين با توجه به نتايج طيف‌سنجي مادون قرمز با تبديل فوريه نوع اتصال نانوذرات زئوليت به زمينه پلي كاپرولاكتون اتصال فيزيكي تعيين شد. نتايج بررسي خواص مكانيكي داربست‌ها نشان‌دهنده افزايش مدول يانگ و استحكام فشاري (به ترتيب از 0/04 تا 0/3 و 3 تا 7 مگاپاسكال) بعد از اضافه شدن فاز نانوزئوليت به داربست‌ها بـود. با افزودن نانوزئوليت آبدوستي پلي‌كاپرولاكتون افزايش يافت و كاهش وزن بيشتري مشاهده شد (براي داربست حاوي 20 درصد زئوليت 1/6 ± 53/52 درصد)، همچنين تشـكيل هيدروكسـي آپاتيـت در محـيط شبيه‌سازي شده بدن سرعت گرفت. نتايج نشان مي‌دهد كه داربست‌هاي ساخته شده قابليت كاربرد در مهندسي بافت استخوان اسفنجي را دارند.