بررسي تنوع ژنتيكي و تجزيه ساختار جمعيت در برخي از گونه‌هاي آژيلوپس با استفاده از نشانگرهاي CBDP

در اين پژوهش تنوع ژنتيكي و ساختار جمعيت 80 توده آژيلوپس بومي ايران با استفاده از آغازگرهاي CBDP (CAATbox derived polymorphism) مورد بررسي قرار گرفت. با استفاده از 12 آغازگر در مجموع 94 قطعه تكثير شد كه تمامي قطعات چندشكل بودند. با توجه به ميانگين شاخص هاي PIC، Rp و MI مشخص شد آغازگرهاي استفاده شده كارايي لازم جهت بررسي روابط بين ژنوتيپ ها و ساختارهاي ژنتيكي را دارند. تجزيه واريانس مولكولي (AMOVA) نشان داد ميزان تنوع بين گونه ها نسبت به درون گونه ها بيشتر است. براساس مقادير شاخص هاي تنوع ژنتيكي مشخص شد بيشترين تعداد آلل هاي مشاهده شده (Na)، تعداد آلل هاي موثر (Ne)، شاخص تنوع ژني (He)، بيشترين ميزان شاخص شانون (I) و درصد جايگاه هاي چندشكل (PPL) مربوط به گونه Ae. triuncialis بود. تجزيه خوشه اي و ساختار جمعيت تمامي ژنوتيپ هاي ارزيابي شده را به ترتيب در سه گروه اصلي مطابق با ساختار ژنومي آن ها دسته بندي كردند. به طوركلي نتايج به دست آمده نشان داد تنوع ژنتيكي بالايي در توده هاي آژيلوپس ايران وجود دارد. بنابراين اين مجموعه مي تواند به عنوان يك منبع ژني با ارزش در برنامه هاي اصلاحي گندم مورد استفاده قرار گيرد.