تأثير سطوح مختلف شوري بر برخي ويژگي‌هاي بيوشيميايي و فيزيولوژيك ژنوتيپ‌هاي فلفل (.Capsicum annum L)

در مناطق خشك و نيمه‌خشك، شوري آب و خاك توليد محصولات كشاورزي را محدود مي‌كند. ارزيابي تحمل به شوري گياهان به‌منظور كشت در مناطق شور از اهميت ويژه‌اي برخوردار است. به‌منظور بررسي تأثير تنش شوري بر ده ژنوتيپ مختلف فلفل، آزمايشي به‌صورت فاكتوريل در قالب طرح پايه كاملاً تصادفي با سه تكرار طي سال 1393 در گلخانه دانشكده كشاورزي دانشگاه لرستان اجرا شد. فاكتور اول، تيمار شوري با استفاده از كلريد سديم (NaCl) در چهار سطح صفر، 25 ،50 و 75 ميلي‌مول در ليتر و فاكتور دوم شامل 10 ژنوتيپ مختلف فلفل قلمي (ژنوتيپ‌هاي بانه، چهارمحال، سبزوار، اروميه، ميناب، تبريز، لردگان، شهركرد، مراغه و قالاجيغ) به‌صورت كشت خاكي در گلدان بود. تجزيه آماري نشان داد مشخصه‌هاي كلروفيل a، كلروفيل b، كلروفيل كل، كاروتنوئيد، وزن تازه و خشك ريشه و وزن تازه و خشك برگ با افزايش ميزان شوري، كاهش معني‌داري داشتند. به‌گونه‌اي‌ كه تمامي صفات مورد بررسي در تيمار 75 ميلي‌مولار، بيش‌ترين كاهش را نسبت به تيمار شاهد نشان دادند. همچنين تجزيه و تحليل داده‌ها نشان داد كه تنها ميزان پرولين با افزايش شوري، افزايش يافت به‌گونه‌اي ‌كه كم‌ترين ميزان پرولين مربوط به تيمار شاهد و بيش‌ترين ميزان آن مربوط به تيمار 75 ميلي‌مولار بود.