رضايت از زندگي و رضايت زناشويي برخاسته از تجارب زيستۀ زنان شاغل و خانه دار: يك مطالعۀ پديدارشناسي

هدف: خانه داري و اشتغال زنان ممكن است رضايت از زندگي و رضايت زناشويي كه از عوامل مهم در تحكيم خانواده هستند را تحت تأثير قرار دهد. پژوهش حاضر با هدف مطالعۀ رضايت از زندگي و رضايت زناشويي زنان شاغل و خانه دار انجام شد. روش: در اين پژوهش از رويكردي كيفي به شيوۀ پديدارشناسي استفاده شد. بدين منظور تجربه زيستۀ 13 زن شاغل و 11 زن خانه دار كه به روش نمونه گيري ناهمگون و هدفمند انتخاب شدند، با استفاده از مصاحبۀ نيمه ساختاريافته، مطالعه شد. براي تحليل داده ها از روش تحليل كلايزي استفاده شد. يافته ها: از تحليل مصاحبه ها 34 كد بدست آمد. زنان شاغل و خانه دار در 8 تجربه شامل رضايت از رابطه با همسر، نقش حمايتي همسر، رضايت از زندگي، رضايت از رابطه با خانواده (هاي) اصلي، رضايت از داشتن فرزند، برنامه ريزي براي صاحب فرزند شدن، غني تر شدن معناي زندگي با صاحب فرزند شدن، برقراري ارتباط سازنده متقابل، مشترك بودند، اما در زمينه زمان باهم بودن، فاعليت، انطباق، لذت گرايي تجارت متفاوتي داشتند. بررسي تجارب زيسته براي زنان خانه دار انفعال و لذت گرايي و براي زنان شاغل گرانباري نقش، كمبود زمان با خانواده بودن، و كمبود ميزان توجه به خود را مشخص كرد. نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد كه معايب شاغل بودن براي زنان بيش از معايب خانه دار بودن است، لذا انجام مداخلات روان شناختي در جهت بهبود تجارب منفي اشتغال براي زنان شاغل و همچنين تعديل لذت گرايي و پرهيز از انفعال براي زنان خانه دار ضرورت دارد.