الگوي ساختاري استفادۀ آسيب‌زاي مادران از اينترنت و مشكلات رفتاري كودكان با ميانجي‌گري تعامل مادر- كودك

هدف: استفادۀ آسيب‌زاي مادران از اينترنت با اخلال در تعامل مادركودك و مشكلات رفتاري كودك همراه است. اين مطالعه با هدف بررسي مدل ساختاري استفادۀ آسيب‌زاي مادران از اينترنت و مشكلات رفتاري كودكان با ميانجي‌گري تعامل مادركودك انجام شد. روش: جامعۀ آماري اين پژوهش تمام مادران شهر تهران در سال 1399 بود. نمونه اي از 322 مادر با استفاده از روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شد. ابزارهاي مورد استفاده در اين پژوهش شامل پرسشنامۀ استاندارد استفاده آسيب‌زا از اينترنت كاپلان (2010)، پرسشنامۀ توانايي‌ها و مشكلات رفتاري كودك گودمن (1997) و پرسشنامۀ تعامل والدكودك پيانتا (1992) بود. داده‌هاي گردآوري شده با استفاده از نرم افزارهاي SPSS26 و AMOS24 مورد تحليل قرار گرفتند. يافته‌ها: نتايج پژوهش نشان داد كه استفادۀ آسيب‌زاي مادران از اينترنت با تعامل مادركودك رابطۀ منفي و معنادار و با مشكلات رفتاري كودك رابطۀ مثبت و معنادار دارد. يافته‌هاي برآمده از معادلات ساختاري نشان داد كه شاخص هاي نيكويي مدل در محدوده مطلوب قرار دارند و نقش ميانجي متغير تعامل مادركودك در رابطه بين استفاده آسيب‌زاي مادران از اينترنت با مشكلات رفتاري كودك تاييد شد. نتيجه‌گيري: براساس اين نتايج، به والدين و روان‌درمانگران پيشنهاد مي‌شود كه با مديريت استفاده والدين از اينترنت در هنگام تعاملات مادركودك و تقويت اين تعامل، مشكلات رفتاري در كودكان را بهبود بخشند. بدين‌سان مي‌توان در گسترۀ روابط خانوادگي، تربيتي و درماني به متغير هاي ياد شده، توجه نمود.