بررسي ارتباط بين سطح فعاليت بدني و عوامل خطرزاي قلبي وعروقي مرتبط با آن در بيماران مبتلا به سكته قلبي

مقدمه و اهداف: بيماري عروق كرونر يكي از عمده ترين مشكلات سلامتي در سراسر جهان است. طبق گزارش سازمان جهاني بهداشت اين بيماري از عمده ترين عوامل مرگ ومير در جهان وهمچنين ايران مي باشد.لذا، هدف از اين مطالعه تعيين ارتباط بين سطح فعاليت بدني بابرخي عوامل خطرزاي كرونر قلبي در بيماران مبتلا به سكته قلبي مي باشد. روش بررسي: اين مطالعه يك پژوهش مقطعي ازنوع توصيفي تحليلي بودكه در آن جامعه پژوهش شامل بيماران مبتلا به انفاركتوس قلبي مراجعه كننده به مركز آموزشي و درماني دكترحشمت در سال94 بودند. روش نمونه گيري، دردسترس بود و 180 بيمار مبتلا به انفاركتوس ميوكارد قلبي باتوجه به معيارهاي ورود وارد مطالعه شدند. داده با استفاده از ابزار هاي جمع آوري اطلاعات گردآوري شد. ابزار هاي جمع آوري عبارت بودند از :1)اطلاعات دموگرافيك:سن،جنس و وضعيت تاهل سابقه ابتلا اعضاي خانواده به بيماري قلبي ،2) آزمايشات باليني شامل كلسترول، تري گليسريد و .... بدو ورود به بيمارستان و 3) پرسشنامه بررسي سطح فعاليت بدني بك. يافته ها: 66درصد واحدهاي مورد مطالعه مردو ميانگين سني بيماران 62سال بود. متوسط نمره سطح فعاليت بدني ،در حيطه ي كار واوقات فراغت ونيز در مجموع سه حيطه در مردان نسبت به زنان به طور معني داري بيشتر بود (0.001 P). ارتباط معني داري بين شاخص توده بدني،سن، تحصيلات، سابقه ابتلا به بيماري فشارخون وبيماري هاي زمينه اي وديابت ونيز سابقه ابتلا اعضا خانواده بيمار به بيماري هاي قلبي، باسطح فعاليت بدني واحدهاي مورد پژوهش مشاهده نشد (براي تمام ارتباط ها 0.05 P ). نتيجه گيري: توصيه مي شود انجام فعاليت بدني منظم و صحيح در برنامه درماني اين بيماران گنجانده شود.انتخاب سبك زندگي فعال علاوه بر حفظ شاخص توده بدن در دامنه مناسب و كاهش چربي اضافي، موجب كنترل و پيشگيري از عوامل خطرزاي قلبي و عروقي مي شود. با افزايش سطح فعاليت بدني منظم و صحيح براي بيماران شايد بتوان از خطر پيشرفت بيماري هاي قلبي و عروقي پيشگيري نمود.