بررسي تاثير آموزش فنون مبتني بر ذهن آگاهي بر خودكارآمدي باليني دانشجويان پرستاري

زمينه و هدف: مداخلات مبتني بر ذهن آگاهي يكي از درمان هاي شناختي -رفتاري نسل سوم يا موج سوم است كه ريشه آن به آئين بودايي بر مي گردد. به بياني ديگر نوعي مراقبه و از جمله راه كارهاي كاهش فشار رواني است. خودكارآمدي باليني دانشجويان پرستاري موجب ارتقا يادگيري مفاهيم و مهارت هاي پرستاري در آنها خواهد شد. مطالعه حاضر با هدف تعيين تاثير آموزش هاي مبتني بر ذهن آگاهي بر خودكارآمدي باليني دانشجويان انجام گرفته است. روش بررسي : مطالعه حاضر يك پژوهش تجربي با 46 نفر حجم نمونه مي باشد كه به صورت تصادفي از ميان دانشجويان پرستاري دانشكده پرستاري بوكان انتخاب شده و به دو گروه كنترل و مداخله تقسيم شدند. ابزار جمع آوري اطلاعات شامل پرسشنامه خود كارآمدي باليني دانشجويان پرستاري است. مداخله مطابق دستورالعمل .اجراي جلسات ذهن آگاهي كابات زين اجرا شد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 20و آزمون هاي آماري توصيفي و تي مستقل انجام گرفت. ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎ: ﻧﺘﺎﯾﺞ اﯾﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻧﺸﺎن داد ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ ﻧﻤﺮات ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪي داﻧﺸﺠﻮﯾﺎن در ﮔﺮوه ﻣﺪاﺧﻠﻪ ﺑﻌﺪ از ﻣﺪاﺧﻠﻪ 79/92±13/61 و در ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل 64/78±16/02 ﺑﻮد ﮐﻪ در ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ دو ﮔﺮوه ﺗﻔﺎوت آﻣﺎري ﻣﻌﻨﯽداري وﺟﻮد دارد (0/001 P). ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ ﻧﻤﺮات ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪي داﻧﺸﺠﻮﯾﺎن در ﮔﺮوه ﻣﺪاﺧﻠﻪ از 66/71±15/01 ﺑﻪ 79/92±13/61 اﻓﺰاﯾﺶ ﯾﺎﻓﺖ (0/001 P). نتيجه گيري: حضور دانشجويان پرستاري در دوره ها و كارگاه هاي آموزشي فنون مبتني بر ذهن تاثير قابل توجهي در افزايش ميزان خودكارآمدي باليني آنان دارد؛ برگزاري چنين دوره هاي آموزشي علاوه بر ارتقا سطح خودكارآمدي دانشجويان مي تواند باعث توسعه و پيشرفت سطح مراقبت هاي ارائه شده به بيماران شود.