تبيين ماهيت سطوح تصميم گيري در آزادسازي برنامه درسي دوره ابتدايي: يك مطالعه تلفيقي

هدف از تحقيق حاضر شناسايي سطوح مناسب تصميم گيري در فرايند اجراي آزادسازي برنامه درسي در دوره ابتدايي است. تحقيق استفاده شده از نوع كيفي بوده و و روش سنتزپژوهي(تحليل محتوا و مطالعه اسنادي) را در برمي گيرد. جامعه پژوهش شامل معلمان،كارشناسان، اساتيد دانشگاه هاي استان آذربايجان غربي و هم چنين اسناد و متون علمي در حوزه تمركززدايي در سال تحصيلي 98-97 است. در جامعه اول نمونه ها به صورت هدفمند انتخاب و مصاحبه ساختاريافته تا نقطه اشباع شدگي حجم نمونه ها به تعداد 19 نفر ادامه يافت. در جامعه دوم نيز حجم نمونه انتخاب شده شامل اسناد و متون علمي 15 الي 20 سال اخير مي باشد. يافته ها نشان مي دهد كه سطوح تصميم گيري مناسب براي آزادسازي برنامه درسي داراي سطوح چهارگانه اجتماعي، آكادميك، نهادي و آموزشي است كه در آن سطح نهادي به عنوان رابط تصميم گيري هاي سطح آكادميك(نظري) و سطح آموزشي(عملي) عمل مي كند و عملكرد آن از بعد نظري- عملي(شبه عملي) جايگاه ويژه اي دارد. در واقع سطح نهادي با تلفيقي از دو سطح تصميم گيري، به عنوان تدوين كننده نهايي و و فراهم كننده فرصت هاي يادگيري در كلاس هاي درس عمل مي كند.

no abstract