بررسي اثر تمرين قدرتي با فواصل استراحتي متفاوت بين ست‌ها، بر استقامت قدرتي در حركت پرس‌سينه و پرس پا در نوبت‌هاي پياپي

يكي از تغييرها و معيار هاي نسبي تمرين كه كمتر مورد توجه قرارگرفته و از فاكتور هاي ضروري تمرين به‌ويژه هنگامي‌كه هدف تمرين افزايش استقامت قدرتي باشد، استراحت بين ست ها است. پژوهش حاضر باهدف بررسي اثر 4 فاصله استراحتي متفاوت بر استقامت قدرتي در نوبت هاي پياپي با باري معادل 75%1RM  انجام شد. بدين منظور 16 ورزشكار جوان (سن 3.24±37.19سال، قد 51.25±38.78سانتي‌متر، وزن 7.91±81.70 كيلوگرم) به شكل تصادفي انتخاب و براي اجراي تحقيق آماده شدند. همه آزمودني ها 9 جلسه تمرين پرس سينه و پرس پا را بافاصله استراحتي 48 ساعت از يكديگر انجام دادند. در جلسه اوّل يك تكرار بيشينه اندازه گيري شد و از جلسه 2 تا 9 در هر جلسه چهار نوبت حركت پرس سينه و پرس پا با باري معادل 75%1RM  تا سرحد خستگي اجرا شد. در هر جلسه يكي از فواصل استراحتي 30، 90، 210، 270 ثانيه اي بين نوبت ها به‌طور تصادفي استفاده شد و تعداد نيز تكرار ها ثبت گرديد. از آزمون تحليل واريانس و آزمون تعقيبي بن فروني براي تجزيه‌وتحليل استفاده شد.نتايج نشان داد ميانگين تكرار هاي حركت پرس سينه و پا در 4 فاصله استراحتي در مقايسه با (پيش آزمون) كاهش معناداري يافت. همچنين توانايي حفظ تكرارها با فاصله استراحتي 270 ثانيه در مقايسه با فواصل استراحتي 30، 90، 210 ثانيه اي به‌طور معناداري بيشتر بود.نتايج مؤيد آن است كه توانايي حفظ تكرارها به فاصله استراحتي بين ست ها بستگي دارد، لذا به منظور افزايش مقدار كار انجام‌شده و استقامت قدرتي، استفاده از فواصل استراحتي بين 210 الي 270 توصيه مي شود.