تأثير هشت هفته تمرين پلايومتريك بر توان بي‌هوازي، شاخص خستگي، قدرت انفجاري و چابكي كشتي‌گيران آزادكار

روش‌هاي مختلف تمرين جهت كسب آمادگي و نتايج درخشان در مسابقات مد نظر مربيان و ورزشكاران بوده است. با توجه به اهميت تمرينات پلايومتريك در بهبود عملكرد ورزشكاران، هدف از اجراي اين تحقيق بررسي تأثير هشت هفته تمرينات پلايومتريك بر توان بي هوازي، شاخص خستگي، قدرت انفجاري پاها و چابكي كشتي گيران آزادكار 15 تا 17 ساله شهرستان ملكان بود. روش پژوهش نيمه تجربي و جامعه آماري آن شامل 78 كشتي گير آزادكار 15 تا 17ساله شهرستان ملكان مي‌باشد. بدين منظور 24 كشتي گير به صورت تصادفي انتخاب و بر اساس شاخص خستگي حاصل از پيش آزمون به‌صورت زوج هاي همتا به دو گروه 12 نفره پلايومتريك و كنترل تقسيم شدند و پس از هشت هفته اجراي پروتكل تمريني مجدداّ از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از آزمون هاي تي همبسته و تي مستقل در نرم‌افزار SPSS نسخه 19 انجام گرفت. يافته‌ها نشان داد پس از هشت هفته تمرينات پلايومتريك در توان حداكثر، توان حداقل، ميانگين توان قدرت انفجاري پاها و چابكي بين دو گروه اختلاف معناداري مشاهده مي شود (0.05≥p). ولي در شاخص خستگي اختلاف معناداري وجود نداشت. به نظر مي رسد كه كشتي گيران جهت بالا بردن توان بي هوازي، بهبود در شاخص خستگي، چابكي و قدرت انفجاري پاهاي ورزشكاران از تمرينات پلايومتريك با تأكيد بر رعايت ويژگي هاي نمونه‌هاي تحقيق در برنامه هاي جسماني خود استفاده نمايند.