اقتصاد بخش تعاوني (دكترين، اهداف و سياست‌ها)

اگرچه تعاون از ديرباز در فرهنگ ايراني و آموزه هاي اسلامي‌ مورد توجه و تاكيد بوده است، اما فعاليت اقتصادي در قالب تشكل هاي تعاوني، قدمتي حدود 80 ساله داشته و در عمر نسبتاً كوتاه خود، شاهد فراز و نشيب هاي فراواني در سه حوزه اصلي شامل قوانين ومقررات، ساختار و اجرا بوده است. اين مسير پر فراز و فرود، حاصل فقدان الگويي منسجم براي ساماندهي، اداره و توسعه بخش تعاوني كشور از ابتدا تاكنون است. به‌طوري‌كه مديريت در اين حوزه، بعضاً سليقه‌اي، اقتضائي و با نگاه ابزاري بوده است. جايگاه رفيع اقتصاد تعاوني در قانون‌اساسي، تاكيد امام راحل(ره) بر مشاركت آحاد مردم در اداره امور كشور و توجه ويژه مقام معظم رهبري (مدظله‌العالي) به پيشرفت اقتصادي توام با عدالت، دغدغه اصلي اين تحقيق است كه در پي دستيابي به دكترين، اهداف و سياست‌هاي مدنظر ولايت‌فقيه مي‌باشد. براي تدوين اين تحقيق، از روش‌هاي متنوع تحقيق كيفي، شامل: تحليل محتوا و تحليل گفتمان براساس روش نظريه‌مبنايي (داده‌بنياد) استفاده شده است. براساس نتايج تحقيق، در دكترين امام و رهبري، فقرزدايي، عدالت محوري، استقلال اقتصادي، پيشرفت اقتصادي مبتني بر عدالت و محور بودن ارزش‌هاي اسلامي ‌در اداره امور مورد تاكيد بوده و در زمينه اهداف، تحقق اقتصاد اسلامي، بسط عدالت اجتماعي، افزايش مشاركت عمومي‌ در اقتصاد، ايجاد اشتغال و افزايش سهم بخش تعاون مورد توجه است. سياست‌ها نيز شامل: توانمندسازي، فرهنگ سازي، مبارزه با رانت و فساد، دانش بنيان كردن اقتصاد ملّي، به‌كارگيري منابع انساني متعهد و متخصص و مردمي كردن اقتصاد مي‌شود.