رويكرد زنانه ‌نگر به جايگاه زنان در عرفان مسيحي و اسلامي

هدف پژوهش حاضر بررسي رويكرد زنانه نگر به جايگاه زنان در عرفان مسيحي و اسلامي بود. جامعه‌ي مورد مطالعه زنان عارفي بودندكه در عرفان اين دو دين تاثير ويژه‌اي داشتند. نمونه‌ پژوهش ترزا آويلايي و كاترين سي‌ينايي در مسيحيت و رابعه عدويه و ايمنه خاتون در اسلام بود. طرح پژوهش توصيفي ـ تحليلي است. براي گردآوري اطلاعات از روش كتابخانه‌اي و فيش برداري بر اساس ديدگاه‌هاي متون مقدس و كتبي كه به شرح حال عارفان پرداخته‌اند استفاده شد. تحليل داده ها با روش كيفي انجام گرفت. نتايج يافته‌ها حاكي از آن بود كه نه تنها زنان از نگاه بنيانگذاران و كتب مقدس توانايي شهود را دارند، بلكه حوزه‌ي فعاليت‌هاي اين زنان عارف در دو دين مذكور، داراي مشابهت‌هايي است. اين مشابهت‌ها در سه ساحت بررسي شد: تجردي كه زمينه‌ي استقلال زنانه است، نقش پويايي كه در امور اجرايي مراكز عرفاني عهده‌دار شدند و جايگاهي كه در كشف و شهود به دست آوردند. از اين رو، اين زنان عارف در اين حيطه‌ها توانسته بودند كه در كنار مردان به فعاليت در جامعه‌ي ديني بپردازند.