ارايه مدل علي سازگاري رواني با سرطان بر اساس سبك‌هاي دلبستگي و ميانجي‌گري سبك‌هاي اِسناد علي در زنان مبتلا به سرطان

هدف پژوهش حاضر ارائه مدل علي سازگاري رواني با سرطان براساس سبك‌هاي دلبستگي و ميانجي‌گري سبك‌هاي اِسناد علي در زنان مبتلا به سرطان مي باشد. جامعه آماري پژوهش كليه زنان مبتلا به سرطان تحت درمان شهرستان اروميه درشش‌ماهه اول سال 1398بود. با استفاده از روش نمونه‌گيري هدفمند 360 نفر به نمونه انتخاب شدند. طرح پژوهش همبستگي از نوع معادلات ساختاري بود. ابزار اندازه گيري در تحقيق حاضر شامل پرسشنامه فرم كوتاه مقياس سازگاري رواني با سرطان واتسون و همكاران(1989)، پرسشنامه دلبستگي بزرگسالان هازن و شاور (1987)، پرسشنامه سبك اسنادي پيترسون و همكاران(1983) بود. تحليل داده‌ها با‌استفاده‌ از روش حداقل مربعات جزئي مدل يابي معادلات ساختاري و نرم‌افزار pls تحليل گرديد. نتايج پژوهش رابطه مستقيم و معني‌داري را بين سبك هاي دلبستگي و سبك هاي اسناد علي نشان داد. هم چنين رابطه مستقيم و غيرمستقيم معني‌داري را بين سبك هاي دلبستگي و سازگاري رواني با سرطان به دست آمد و رابطه مستقيم معني‌داري بين سبك هاي اسناد علي و سازگاري رواني با سرطان نيز به دست آمد. نتيجه كلي اين كه مدل داراي توانايي پيش‌بيني و برازش بوده و مناسب ساخته‌شده است.