تأثير لجن فاضلاب و بيوچارهاي حاصل از آن بر قابليت استفاده و ويژگي‌هاي آزادشدن مس در يك خاك آهكي آلوده

هدف اين پژوهش بررسي تأثير سطوح مختلف لجن فاضلاب و همچنين بيوچار آن بر قابليت استفاده و سينتيك آزاد شدن مس در يك خاك آهكي آلوده به مس بود. براي اين منظور لجن فاضلاب و بيوچار حاصل از آن در دو دماي توليد بيوچار شامل 400 و 600 درجه سلسيوس در سه سطح صفر، 0.5 و 1 درصد وزني/وزني به يك خاك آهكي آلوده به مس افزوده و به مدت 5 ماه خوابانده شدند. نمونه هاي خاك به روش عصاره گيري متوالي و با استفاده از عصاره گير دي تي پي آ (DTPATEA) در دوره هاي زماني 1 تا 504 ساعت عصاره گيري شدند. نتايج نشان داد كه تيمار لجن فاضلاب در هر دو سطح باعث افزايش معني دار (P 0/05) آزاد شدن مس نسبت به خاك شاهد شد، درحالي‌كه مقدار مس آزادشده در تيمارهاي بيوچار 400 و همچنين بيوچار 600 در هر دو سطح به طوري معني داري (P 0/05) نسبت به خاك شاهد كمتر بود. مقدار مس آزادشده در خاك تيمار شده با 1 درصد بيوچار 600 نسبت به خاك شاهد 54.2 درصد كاهش يافت. مقايسه ضرايب سرعت معادلات سينتيكي نشان داد كه بيشترين و كمترين سرعت آزاد شدن مس به ترتيب در تيمارهاي 1 درصد لجن فاضلاب و 1 درصد بيوچار 600 بود. بطور كلي نتايج اين تحقيق نشان داد كه تبديل لجن فاضلاب در يك دماي گرماكافت بهينه (در اين مطالعه دماي 600 درجه سلسيوس) به بيوچار، علاوه بر اينكه راهكار مناسبي براي مديريت لجن فاضلاب است، مي تواند در تثبيت مس و اصلاح خاك هاي آلوده به مس نيز مفيد باشد.