بررسي تاثير سيمان و آهك بر بهسازي خاك رس آلوده به گليسرول

آلودگي خاك از طريق فعاليتهاي پتروشيمي و نشت مواد هيدروكربني، تنها يك مسئله زيست محيطي محسوب نمي‌شود بلكه يك مسئله ژئوتكنيكي نيز هست. يكي از راهكارهاي مناسب و اقتصادي جهت بهبود پارامترهاي ژئوتكنيكي خاك هاي آلوده به اين مواد، بهسازي به روش افزودن مواد مناسب مي‌باشد. در اين پژوهش آزمايشگاهي، اثر سيمان‌ پرتلند با مقادير 3، 6 و 9 درصد وزني و آهك با مقادير 10، 20 و 30 درصد وزني در بهسازي خاك رس كائولينيت آلوده به ماده آلي گليسرول با مقادير 3، 6 و 9 درصد وزني مطالعه شده است. بدين منظور نمونه هاي خاك تميز، خاك آلوده، تركيب خاك و سيمان، تركيب خاك و آهك، خاك آلوده بهسازي شده با سيمان و خاك آلوده بهسازي شده با آهك، در زمان عمل آوري 7 روزه تهيه و آزمايش تعيين مقاومت تك محوري بر روي آنها انجام شده است. نتايج اين پژوهش نشان داد كه مقاومت خاك رس كائولينيت آلوده به گليسرول نسبت به رس تميز كاهش مي‌يابد و ميزان اين كاهش با افزايش درصد آلاينده بيشتر مي‌شود. بر اساس تجزيه و تحليل ميكروسكوپ الكتروني روبشي نيز مشخص شد كه وجود گليسرول از اندركنش بهتر بين خاك-سيمان و خاك آهك جلوگيري مي‌كند. افزودن سيمان و آهك به خاك تميز و خاك آلوده موجب افزايش مقاومت تك محوري آنها شده و ازدياد درصد سيمانتاسيون سبب افزايش مقاومت مي‌شود. همچنين نتايج نشان داد كه بهسازي رس با 9 درصد وزني سيمان‌ پرتلند تقريبا معادل 10 درصد وزني آهك است. در مقادير ديگر، ميزان بهسازي خاك متفاوت بوده و وابسته به درصد وزني به‌كار گرفته شده از مواد تثبيت‌كننده خواهد داشت. نزديك ‌بودن ثابت دي‌الكتريك گليسرول به آب و البته قطبيت آن، مشخصه‌هاي مهم اين سيال آلي در بروز چنين رفتاري هستند. نتايج حاصل، با آناليز تصاوير ميكروسكوپ الكتروني نيز مورد بررسي و تاييد قرار گرفتند.