اثر تنش خشكي و مصرف كودهاي آلي بر عملكرد و اجزاي عملكرد سيب‌زميني (مطالعه موردي استان اصفهان)

به منظور بررسي تاثير كودهاي مختلف آلي بر عملكرد و برخي ويژگي‌هاي فيزيولوژيك سيب زميني در شرايط تنش خشكي، آزمايشي به صورت كرت هاي يك بار خرد شده درقالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار در سال 1397 در منطقه براآن اصفهان اجرا شد. تيمارهاي اعمال شده، شامل تنش خشكي بر اساس كسري از ظرفيت زراعي و يا تخليه مجاز رطوبتي (45 درصد كاهش رطوبتي به عنوان شاهد، 55، 65 و 75 درصد كاهش رطوبتي دركرت هاي اصلي) و تيمار كودهاي آلي شامل ورمي‌كمپوست (7 تن در هكتار)، كمپوست زباله شهري (15 تن در هكتار)، كود دامي (50 تن در هكتار) و شاهد (بدون مصرف كود) در كرت هاي فرعي، قرار گرفتند. نتايج نشان داد تنش خشكي باعث كاهش عملكرد و اجزاي آن و كاهش ميزان كلروفيل برگ شد (01/0≥p). مقايسه ميانگين ها نشان داد كه عملكرد سيب زميني در تيمار ورمي‌كمپوست و بدون تنش خشكي، به 33 تن در هكتار رسيد. برهمكنش تيمار ورمي‌كمپوست و آبياري پس از 65 درصد تخليه ظرفيت زراعي (كاهش 20 درصد از آب مصرفي)، منجر به توليد كل سيب زميني (23 تن در هكتار) شد. در اين شرايط تنش، تيمار كمپوست نيز موجب توليد سيب‌زميني به ميزان 21 تن در هكتار گرديد. در برهمكنش ورمي‌كمپوست و آبياري پس از 75 درصد تخليه مجاز رطوبتي خاك (كاهش 30 درصد از آب مصرفي)، كلروفيل برگ به 12 ميلي گرم در گرم رسيد كه وضعيتي هم سطح با عدم كاربرد ورمي‌كمپوست در تيمار بدون تنش خشكي ايجاد شد. همچنين بيشترين ميزان پرولين در برهمكنش تيمار تنش خشكي 65 درصد تخليه مجاز رطوبتي  و تيمارهاي كمپوست و ورمي كمپوست بترتيب با 2/21 و 24 ميلي گرم در گرم اندازه گيري شد. در مجموع، با كاربرد كودهاي آلي مي‌توان به كاهش اثرات منفي تنش خشكي، كمك كرد.