استفاده از اصل حداكثر آنتروپي در تعيين تعداد بهينه ايستگاه‌هاي پايش كيفيت آب سطحي

بهينه سازي شبكه پايش، يك فرايند تصميم گيري است كه از طريق آن، بهترين تركيب در بين ايستگاه هاي موجود انتخاب مي‌شود. با توجه به ملاحظات اقتصادي و كاهش هزينه هاي پايش، رويكردهاي بهينه سازي در اين پژوهش كاهش ايستگاه هاي پايش كيفيت آب سطح در حوضه آبخيز دز در محدوده استان لرستان است. در اين راستا، با استفاده از الگوريتمي بر اساس اصل حداكثر آنتروپي و بر مبناي شاخص آلودگي پارامترهايSO4, Cl, HCO3, K, ,Na, Ca, Mg,  ,TH, SAR, EC, TDS, وpH  نسبت به بهينه سازي شبكه پايش موجود با 18 ايستگاه در دوره آماري 1387 تا 1396 اقدام شد. ابتدا ميانگين رتبه هر ايستگاه در 10 سال آماري مذكور بدست آمد. سپس براي آنتروپي شبكه بر حسب تعداد ايستگاه و زمان مدل هايي پيشنهاد شد. پس از برازش بهترين مدل، نتايج نشان داد كه بر اساس پارامترهاي SO4, ,Cl, HCO3 ، K، Na، Ca، Mg،  pH،TH،TDS ، SARو EC به ترتيب تعداد 9، 9، 7، 11، 11، 11، 10، 7، 10، 10، 10 و 11 ايستگاه به عنوان ايستگاه‌هاي پايش كيفيت آب سطحي منطقه مورد مطالعه كفايت مي‌كند. به منظور تاييد شبكه پيشنهاد شده، با مقايسه آنتروپي شبكه مذكور با آنتروپي شبكه‌هاي تصادفي با تعداد ايستگاه‌هاي فوق بر اساس 12 پارامتر ذكر شده در هر سال آماري كارايي شبكه منتخب تاييد شد. همچنين از ميان 12 شاخص كيفي ارزيابي شده كلريد (Cl) بيشترين مقدار آنتروپي وزن را به خود اختصاص داد. بنابراين كلريد داراي حداكثر آنتروپي و به عنوان شاخص برتر انتخاب شد.