بهبود كارايي مدل تولر-اُر براي منحني مشخصه آب خاك با بهينه‌سازي پارامترهاي توزيع اندازۀ منافذ خاك

مدل‌هاي زيادي براي توصيف منحني مشخصه خاك تا به امروز توسعه يافته است كه عموما بر پايه فرض هندسه منافذ به صورت مجموعه اي از لوله هاي موئين استوانه اي شكل مي باشد. در مدل‌هاي بر پايه لوله هاي موئين، فرض بر آنست كه 1 در يك رطوبت مشخص، قسمتي از منافذ به صورت كامل اشباع بوده، در حالي كه منافذ با اندازه بزرگتر كاملا خشك مي باشند، 2 در اين مدل‌ها، اثر سطح ويژه و نيروهاي جذب سطحي ناديده گرفته مي شود. مدل تولراُر از معدود مدل‌هاي فيزيكي  است كه هر دو جزء نيروهاي موئينگي و جذب سطحي را در يك هندسه جديد متشكل از يك منفذ مركزي و شكاف هاي متصل به آن براي منافذ خاك، توصيف مي كند. با اين حال، مدل اصلي تولراُر از دقت مناسبي در ناحيه رطوبتي هاي مياني برخوردار نيست كه علت عمده آن، محدوديت عمده تابع احتمالاتي بكار رفته براي توصيف منافذ خاك مي باشد. در پژوهش حاضر نسخه بهبود يافته اي از مدل تولراُر بر مبناي حل عددي ارائه مي گردد كه داراي قابليت استفاده از توزيع گاما با ضريب شكل اختياري و توزيع ويبال مي باشد. نتايج بدست آمده از مدل بهينه شده براي چهار خاك با بافت متفاوت، حاكي از بهبود قابل توجه در نسخه جديد نسبت به مدل اوليه تولراُر به ويژه در رطوبت هاي مياني است كه در اين ناحيه مدل اوليه تولراُر از دقت مناسبي برخوردار نمي باشد. همچنين نسخه بهبود يافته از يك الگوريتم بهينه سازي سراسري استفاده مي كند كه جواب هاي نهايي منحصر به فرد و مستقل از حدس اوليه مي باشد.