كاربرد ويروس‌هاي گياهي به عنوان ناقل براي‌ توليد واكسن‌هاي خوراكي در گياه

در حال حاضر بيش از 45 درصد مرگ و مير افراد در كشورهاي در حال توسعه، ناشي از بيماري هاي واگيردار مي باشد. مهمترين راهكار جهت جلوگيري از اين بيماري ها، واكسيناسيون افراد است. اما روش هاي كنوني توليد واكسن، از نظر فناوري پيچيده و گران هستند. چنين شرايطي موجب مي شود كه بخش بزرگي از كشورهاي در حال توسعه و فقير به واكسيناسيون دسترسي نداشته باشند. راهكارهاي جديد براي توليد زير واحدهاي واكسن شامل استفاده از سيستم هاي مختلف مانند، مانند فرمانتاسيون باكتري ها و سلول هاي پستانداران مي باشد، اما اين سيستم ها داراي محدوديت هايي مي باشند، از جمله هزينه هاي توسعه، حمل نقل، سيستم هاي خنك سازي و .. كه آن ها را غير عملي مي سازد. به اين منظور واكسن هاي خوراكي مشتق شده از گياهان، به عنوان ديدگاه جديد براي توليد واكسن بررسي شده است. در اين روش، قطعات كوچك دي.ان.ا كد كننده اپي توپ يا آنتي ژن مورد نظر، به ژن كدكننده پروتئين پوششي ويروس گياهي متصل مي شود، سپس اين ويروس نوتركيب حامل، جهت آلوده سازي گياهان به كار گرفته مي شود. در اين روش، طيف وسيعي از گياهان براي توليد واكسن عليه بيماري ها استفاده شده است. در اين مقاله به روش هاي توليد واكسن خوراكي با استفاده از گياهان تراريخته و مزايا و معايب اين فناوري اشاره مي شود.