اثربخشي آموزش كنترل خشم بر ميزان تاب آوري، بركيفيت زندگي و كاهش رفتار ناسازگارانه دانش آموزان

اين پژوهش با هدف تعيين ميزان تأثير بررسي آموزش كنترل خشم بر ميزان تاب، آوري؛ كيفيت زندگي و كاهش رفتار ناسازگارانه دانش آموزان انجام گرفته است. مطالعه به روش شبه آزمايشي انجام شد. جامعه آماري پژوهش، شامل تمامي دانش آموزان در سال1396بودند. به روش نمونه‌گيري خوشه اي جند مرحله اي، تعداد60 نفر به شيوه دردسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند(30نفرآزمايش و 30نفركنترل). براي گردآوري داده ها از 3 پرسشنامه استاندارد تاب آوري و پرسشنامه كيفيت زندگي و پرسشنامه رفتار ناسازگارانه استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون تحليل آزمون كوواريانس مورد تحليل قرار گرفت. يافته ‌ها نشان داد بين گروه آزمايش و كنترل در پس آزمون، تفاوت معني دار وجود دارد(p=0.001). همچنين بين گروه ها از لحاظ خرده مقياس‌هاي‌ تاب آوري، كيفيت زندگي و كاهش رفتار ناسازگارانه تفاوت معني دار يافت شد(p<0/05). به نظر مي رسد استفاده از آموزش مهارت هاي كنترل خشم، به خوبي توانسته است در افزايش تاب آوري ، كيفيت زندگي و كاهش رفتارهاي ناسازگارانه آموزش ديدگان تأثير گذار باشد.

no abstract