انسان اصيل كيست؟ تحليل انتقادي خوانش مصطفي ملكيان از مفهوم «اصالت» با ابتنا بر ديدگاه چارلز تيلور

مسئلۀ پژوهش حاضر بررسي انتقادي خوانش مصطفي ملكيان از مفهوم اصيل‌بودن است. براي اين منظور، نخست كوشيده‌ايم آراي ملكيان در‌بارۀ اين مفهوم را در آثار وي واكاوي كنيم و بيان وي را در اين زمينه تشريح نماييم. آن‌گاه در ادامه با ابتنا بر ديدگاه چارلز تيلور، فيلسوف كانادايي، به عنوان خوانشي موجّه از پديدۀ اصالت كه به هر دو بُعد فردي و اجتماعي اصيل‌بودن توجه دارد، ديدگاه‌‌هاي مصطفي ملكيان را تحليل و نقادي كرده‌ايم تا زمينۀ التفاتِ انتقادي به ديدگاه‌‌هاي مطرح در اين حوزه ايجاد گردد. روش اين پژوهش در تحليل ديدگاه ملكيان، روش تحليل مفهومي است و در نقادي وي نيز به دو شيوۀ نقد دروني و بيروني بدان پرداخته‌ايم. كاستي‌‌هاي قابل توجه در ديدگاه ملكيان عبارت‌اند از: «بي‌‌بهره‌‌گي از نگاه تاريخي»، «درهم‌آميزي مرزهاي معنايي مفاهيم» و «ناديده‌ گرفتن ابعاد اجتماعي اصيل‌بودن».