بررسي تأثير شرايط نامطلوب كاري بر ميزان بروز سقط خود به خودي در كاركنان اتاق عمل و پرستاران بخش‌هاي بيمارستان‌هاي آموزشي شهر اصفهان

زمينه و هدف: در ميان زنان شاغل، پرسنل حرفه سلامت نسبت به زنان شاغل سير حرفه‌ها بيشتر در معرض عوامل محيطي و شرايط كاري نامطلوب قرار دارند. گروه بزرگي از پرسنل حرفه سلامت را پرستاران و پرسنل اتاق عمل تشكيل مي‌دهند كه به ارايه خدمت در بيمارستان‌ها مي‌پردازند. بدين منظور پژوهش حاضر، با هدف تعيين تأثير شرايط نامطلوب كاري بر ميزان بروز سقط خود به خودي در كاركنان اتاق عمل و پرستاران بخش‌هاي بيمارستان‌هاي آموزشي شهر اصفهان انجام گرفت. روش بررسي: اين يك مطالعه تحليلي گذشته نگر مي‌باشد، جامعه آماري شامل 300 زن شاغل در بخش‌هاي پرستاري و اتاق عمل بيمارستان‌هاي آموزشي درماني شهر اصفهان طي سال‌هاي 1397ـ 1396 بود و با روش نمونه‌گيري سرشماري انتخاب شد. ابزار گردآوري داده‌ها، پرسشنامه محقق ساخته بود. پرسشنامه در 3 بخش عمده شامل؛ مشخصات مربوط به كل بارداري ها و اطلاعات دموگرافيك جهت بررسي ساختار جمعيت ‌شناختي گرو‌هي مورد مطالعه، عوامل شغلي و پيامد بارداري در طول آخرين بارداري تنظيم شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي آماري تي‌تست، كاي دو و من‌ويتني انجام شد. يافته‌ها: در اين پژوهش، 13 نفر(8.7 درصد) از زنان شاغل در اتاق عمل و 12 نفر(8.1 درصد) از زنان شاغل در بخش هاي پرستاري سابقه بروز سقط خود به خودي در آخرين بارداري داشتند كه از نظر آماري اختلاف معني‌دار نبود(0.85=p). 111 نفر از كاركنان اتاق عمل(74 درصد) بيش از 3 ساعت يستادن، 42 نفر(28.1 درصد) بيش از 44 ساعت كار در هفته و 57 نفر(38 درصد) محيط ناآرام با سروصداي تقريباً ثابت را تجربه كردند. گروه اتاق عمل به نسبت بيشتري با گازهاي بيهوشي(98 درصد)، عوامل استريل كننده(94 درصد) و اشعه x(97درصد) مواجهه بودند كه از نظر آماري معني‌دار بود(0.05p ). با وجود تفاوت در اغلب موقعيت هاي نامطلوب كاري، اختلاف معني‌داري بين بروز سقط خود به خودي در دو گروه مشاهده نشد(0.85=p). نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج مطالعه حاضر، ميزان بروز سقط خود به خودي در گروه شاغل در اتاق عمل نسبت به زنان شاغل در بخش‌هاي پرستاري اختلاف معني‌داري نداشت.