بررسي تغييرات هيستومورفومتريك كيسه مني موش‌هاي صحرايي بالغ جوان و مسن پس از دريافت دانه كنجد(Sesamum indicum L.)

زمينه و هدف: دانه گياه كنجد حاوي تركيبات فيتواستروژن و آنتي اكسيدان مي‌باشند كه مي تواند روي دستگاه توليد مثل تأثيرگذار باشد. با توجه به اهميت كيسه مني در فعاليت هاي توليد مثلي جنس نر، لذا هدف از اين پژوهش تعيين و بررسي تغييرات هيستومورفومتري كيسه مني موش صحرايي بالغ جوان و مسن پس از دريافت دانه كنجد بود. روش بررسي: در اين مطالعه تجربي كه در سال 1396 انجام شد، 40 سر موش صحرايي جوان و مسن وارد مطالعه شدندو به 4 گروه مساوي تقسيم شدند. گروه كنترل جوان و مسن هر كدام به 2 گروه(30 روزه و 60 روزه) تقسيم و روزانه 28 گرم پلت دريافت كردند. گروه تيمار جوان و مسن نيز هر كدام به 2 گروه(30 روزه و 60 روزه) تقسيم شدند و روزانه 8.5 گرم دانه ي كنجد و 19.5 گرم پلت(30 و 70 درصد جيره غذايي) دريافت كردند. در پايان دوره پرورش، پس از آسان كشي، نمونه گيري انجام شد. از كيسه مني به روش استاندارد تهيه مقاطع بافتي، برش هايي به ضخامت 6ـ5 ميكرومتر تهيه و با روش هماتوكسيلين ـ ائوزين رنگ آميزي شدند، از سوي ديگر، سطح هورمون تستوسترون خون نيز اندازه گيري شد. داده‌هاي جمع آوري شده با استفاده از آزمون‌هاي آماري واريانس يك طرفه تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: ارزيابي هيستومورفومتريك كيسه مني نشان داد كه تيمار 30 و 60 روزه با كنجد در موش هاي جوان، موجب افزايش معني دار ضخامت بافت پوششي، ضخامت طبقه عضلاني و ضخامت كل ديواره شده است. در تيمار 30 و 60 روزه در موش هاي مسن ضخامت طبقه عضلاني و ضخامت كل ديواره افزايش معني داري را نشان داد. به دنبال مصرف كنجد، هورمون تستوسترون در موش هاي جوان افزايش پيدا كرد. هم‌چنين به دنبال مصرف كنجد در ساختار بافتي كيسه مني موش هاي مسن نسبت به موش‌هاي جوان بهبود قابل توجهي مشاهده نشد(0.05p ). نتيجه گيري: به نظر مي‌رسد روند افزايش سن تغيير چنداني در بافت كيسه مني ايجاد نكرده، ولي دانه كنجد توانسته موجب بهبود ساختار بافتي كيسه مني موش هاي صحرايي جوان و مسن از جمله افزايش ضخامت بافت پوششي، طبقه عضلاني و كل ديواره آن شود.