بررسي اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر دل‌زدگي زناشويي و شفقت به خود زنان تحت پوشش سازمان‌هاي مردم ‌نهاد شهر تهران

مقدمه: زنان بد سرپرست همواره با چالش‌هاي بسيار جدي در زندگي مواجه هستند. اين مشكلات مي‌تواند ابعاد مختلف زندگي آن‌ها را تحت تأثير خود قرار دهد. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسي اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد (ACT) بر شفقت به خود و دل‌زدگي زناشويي در زنان بد سرپرست بود.روش بررسي: اين پژوهش از نوع آزمايشي با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري اين پژوهش، شامل كليه زنان بد سرپرست مراجعه‌كننده به سمن‌هاي شهر تهران در سال ۱۳۹۸ بود؛ كه در آن 30 نفر از زنان بد سرپرست تحت پوشش كانون كارآفرينان مهر تهران، به‌صورت داوطلبانه با استفاده از نمونه در دسترس انتخاب، سپس به‌طور تصادفي به دو گروه 15 نفرِ، آزمايشي و گواه تقسيم شدند. شركت‌كننده‌ها، پرسشنامه دل‌زدگي زناشويي پاينز را در دو نوبت پيش‌آزمون و پس‌آزمون تكميل كردند. گروه آزمايش 8 جلسه درمان مبتني بر پذيرش و تعهد دريافت كردند و گروه گواه هيچ مداخله‌اي دريافت نكرد. داده‌ها با استفاده از روش تحليل كوواريانس و با نرم‌افزار spss نسخه 22 تحليل شد. يافته‌ها: نتايج تحليل كوواريانس براي دل زدگي زناشويي (401.28=F) و شفقت به خود (457.52=F) نشان داد عملكرد زنان بدسرپرست گروه آزمايش با حذف اثر پيش‌آزمون نسبت به گروه گواه تفاوت معناداري وجود داشت (0.001 P). ميانگين پس‌آزمون دل‌زدگي زناشويي (4.90±47.05) و ميانگين پس‌آزمون شفقت به خود گروه آزمايشي (3.31 ±43.30) مشخص گرديد درمان مبتني بر پذيرش و تعهد موجب كاهش دل‌زدگي زناشويي و افزايش شفقت به خود در زنان بدسرپرست مي‌شود. نتيجه‌گيري: بر اساس يافته‌هاي اين پژوهش، درمان مبتني بر پذيرش و تعهد با بهبود انعطاف‌پذيري ظرفيت افراد را براي پذيرش مشكلات غيرقابل تغيير و متعهد ماندن به ارزش‌ها، افزايش مي‌دهد و با ايجاد بافتي مناسب موجب كاهش دل‌زدگي و افزايش شفقت به خود زناشويي زنان بد سرپرست مي‌شود.