نقش شاخص‌هاي ژنتيكي در انتخاب مولدين ميگوي سفيد غربي

در ميگوهاي خانواده پنائيده به دليل شباهت ظاهري ميان افراد يك گونه، مراكز تكثير همواره با مشكلاتي همچون آميزش افراد خويشاوند (خواهر و برادر) روبرو هستند كه اين امر در نهايت منجر به كاهش شاخص‌هاي ژنتيكي و افزايش ضريب هم خوني در نتاج حاصل از آنها خواهد شد. از اين رو در صورت نسل گيري متعدد از ميگوهاي يك جمعيت و افزايش آميزش‌هايي خويشاوندي ميان آنها، بويژه جوامع ‌اي كه دسترسي به منابع وحشي ميگو ندارند و مولدين‌شان در اسارت و يا در محيط‌هاي بسته نگهداري مي‌شوند، نتايج حاكي از آن خواهد بود كه همزمان با كاهش فراواني آلل‌هاي اختصاصي در نتاج حاصل، ميگوهاي توليد شده بجاي چند شكلي شدن (پلي‌مورف) به سمت يك شكل شدن (مونومورف) پيش خواهند رفت. از سوي ديگر به دنبال كوچك شدن اندازه جمعيت مؤثر علاوه بر كاهش شديد تنوع ژنتيكي ميزان ضريب هم خوني نيز افزايش خواهد يافت. از اين رو توصيه مي‌شود كه بمنظور جلوگيري از كاهش شاخص‌هاي فوق با استفاده از روش‌هاي مولكولي علاوه بر شناسايي جمعيت‌هاي مختلف ميگو، براي هر كدام از جمعيت‌هاي شناسايي شده يك شناسنامه ژنتيكي تدوين شود.

no abstract