بررسي شاخصهاي انتخاب سايت مزارع پرورش ميگو با رويكرد ارزيابي چندمعياره

محدوديت منابع آب شيرين، گستردگي اراضي ساحلي لم يزرع و فراواني آب شور دريايي، زمينه توسعه آبزيپروري آب شور به ويژه پرورش ميگو را در نقاط گرمسيري جهان فراهم ساخته است. نكته قابل توجه اين است كه شرايط محيطي و فيزيكي جهت پرورش اين گونه آبزيان بايد در جهت حداكثر بهره وري بهينه سازي شود. نگاهي به صنعت پرورش ميگو در جهان نشان ميدهد كه اين صنعت نه تنها از جنبه تامين ماده غذايي بلكه از نظر تجاري نيز داراي اهميت وافر است. پيشرفت اين صنعت منجر به ايجاد فرصت هاي شغلي زودبازده و در عين حال سودآور شده است. بنابراين نياز است تا توجه ويژهاي به محيطهاي پرورش ميگو شود و نيازهاي عملياتي آن برآورده گردد. در اين ميان انتخاب سايت بهينه جهت پرورش اين گونه آبزي از اهميت بالايي برخوردار است و سهم عمده اي در افزايش ميزان توليد و بهره وري اقتصادي خواهد داشت. در اين مقاله به بررسي معياري تركيبي چند-شاخصه ميپردازيم كه قادر است شايستگي شرايط محيطي در مجتمع هاي پرورش ميگو را ارزيابي نمايد. با اين روش ميتوان علاوه بر ارزيابي شرايط محيطي در ايران مقايسه اي نيز با ساير كشورهاي پيشرو در توليد ميگو انجام داد. براي اين منظور در اين مقاله دو نقطه بوشهر و هرمزگان در كشور ايران وMahakam Delta در كشور اندونزي انتخاب شده اند و مورد مقايسههاي كمي وكيفي قرار گرفتهاند. همچنين در هر مورد عامل محدودكننده شايستگي نيز شناسايي شده است. هر مقدار معيار شايستگي بيشتر باشد نشان دهنده پتانسيل بالاتر و سازگاري بيشتر آن منطقه جهت پرورش ميگو است.

no abstract