عنوان مقاله :
ويژگي هاي تشخيصي ميگوهاي خانواده پنائيده و افتراق جنس پنئوس از جنس هاي مشتق شده از آن
پديد آورندگان :
شيري، نيما دانشگاه شيراز - دانشكده دامپزشكي - بخش علوم درمانگاهي، شيراز، ايران , خوشنودي فر، خديجه دانشگاه علوم كشاورزي و منابع طبيعي گرگان - دانشكده شيلات و محيط زيست -گروه شيلات، گرگان، ايران
كليدواژه :
ميگوهاي پنائيد , جنس پنئوس , ويژگي هاي تشخيصي , آبزي پروري , صيد و بهره برداري
چكيده فارسي :
با توجه به اهميت خانواده پنائيده در صنعت ميگوي جهان و ايران و تغييرات زيادي كه به ويژه جنس پنئوس از نظر رده بندي در طي زمان متحمل شده و ساير جنس هاي اين گروه جانوري از آن منشعب گرديدند، هدف از تحقيق پيش رو معرفي ويژگي هاي تشخيصي ميگوهاي پنائيد و افتراق جنس پنئوس از جنس هاي مشتق شده از آن مي باشد. مهمترين ويژگي هاي تشخيصي و وجوه تمايز ريخت شناختي مورد استفاده براي افتراق خانواده پنائيده از ساير خانواده هاي آبشش منشعب، تفاوت هاي موجود در روستروم، پايه چشمي، كاراپاس، پاهاي قدم زن، پاهاي شناگر، تلسون و بندهاي شكمي هستند. خصوصيات روستروم (تعداد خارها) و تليكوم (وضعيت صفحات جانبي) به عنوان مبنايي براي افتراق جنس هاي Penaeus، Melicertus، Metapenaeus ، Fenneropenaeus، Litopenaeus، Marsupenaeus و Farfantepenaeus از جنس اصلي قرار گرفتند كه البته مطالعات ملكولي (mt-DNA) نيز اين تقسيم بندي را تائيد نموده است. گرچه تفاوت هاي بين گونه اي معمولا در حد اندازه ي بيشينه به تفكيك جنسيت و تركيب رنگي بدن افراد است. در آبهاي جنوب ايران 7 گونه ميگوي وحشي شامل ببري سبز، موزي، سفيد هندي، دم قرمز، ژاپني، سفيد سرتيز و خنجري مورد صيد و بهره برداري و در صنعت آبزي پروري كشور نيز 3 گونه ميگو شامل سفيد هندي، پاسفيد غربي و ببري سياه مورد تكثير و پرورش قرار مي گيرند.
چكيده لاتين :
no abstract
عنوان نشريه :
ميگو و سخت پوستان