انسان از منظر سياست جنايي اسلام و مكاتب جرم‌شناسي

Human being from the perspective of criminal policy of Islam and criminology schools

بررسي بزهكاري به‌عنوان رفتار موجودي به نام «انسان»، نيازمند شناخت انسان، ماهيت و جايگاه او است. اين مقاله به مباحث انسان‌شناختي از ديدگاه مكاتب جرم‌شناسي و همچنين، از نگاه سياست جنايي اسلام مي‌پردازد. مكاتب جرم‌شناسي درباره اينكه انسان موجودي مختار است يا مجبور، مجرم يك عضو جامعه است يا عضويت از او سلب شده، يك ميكروب يا انگل به‌حساب مي‌آيد كه بايد براي صيانت از جامعه نابود شود يا يك عضو شرافتمند جامعه است كه با جامعه سر ناسازگاري گذاشته و بايد به او در جهت جامعه‌پذيري كمك كرد، نظريات متفاوتي دارند. نگاه علت‌شناسانه اسلام به رفتار جنايي انسان نگاهي خاص و قابل توجه است. تحليل اينكه اسلام ازسويي، انسان را خليفه و جانشين خداوند در زمين و كسي كه با دميده‌شدن روح الهي تكوين يافته و مورد تكريم خداوند قرار گرفته‌، مي‌شمرد و از‌سوي ديگر، انسان‌هاي منحرف را «كَالأنعام بَل هُم أضَلّ» يا كور و امثال آن مي‌شمرد نيز جاي بررسي و پژوهش دارد. تحليل اين نگرش‌ها مي‌تواند در ارائه نظريات جديد جرم‌شناسي‌ و راهكارهاي نوين كاربردي در پيشگيري از بزهكاري مفيد و مؤثر افتد.

Investigating delinquency as an behavior of a creature called “Human being” requires the knowledge of man, his nature and position. This article is about to discuss about anthropological topics from the perspective of criminology schools and Islamic criminal policy. criminology schools have different theories about these subjects that for example human beings are either free or forced, the offender is a member of the community or not? Is he a microbe or parasite or vice versa a decent member of the community. From the point of view of the criminal policy of Islam, man has dignity. Islam, on the one hand, suppose humans as the substitute for God on earth and on the other hand suppose some people as misguided and likes them as animals but more misguided. Analysis of these approaches can help to find new applied Solutions to Prevent delinquency and crimes.