زنانگي و برساخت ايدئال‌هاي مردانه: مطالعه‌اي در ميان مردان متولد دهه ۱۳۷۰ در تهران

اين مقاله برآمده از مطالعه مردم‌نگاري است كه روي تجارب جنسي ۱۵ نفر از دانشجويان مرد متولد دهه 1370 در تهران انجام شده است. با تحليل مصاحبه‌هاي عميق و با استفاده از نظريه مردانگي هژمونيك كانل، اين مقاله بحث مي‌كند كه هنجار باكرگي چه نقش و معنايي در بازتوليد ايدئال‌هاي مردانه يا توليد اشكال جديد مردانگي براي گروه نسلي مورد مطالعه دارد. جداي از مردانگي هژمونيك كه رابطه جنسي را حق خود و حفظ باكرگي را وظيفه و مسئوليت زن مي‌داند، سه گروه ديگر نيز، در طيفي از مردانگي‌ها تحليل شده است: «مردانگي معذب»، «مردانگي اخلاق‌مدار» و «مردانگي رها». مردانگي معذب نزديك‌ترين به مردانگي هژمونيك است، زيرا به هنجار باكرگي اهميت مي‌دهد، اما احساس عذاب وجدان دارد كه در عمل به اين هنجار پايبند نيست. مردانگي اخلاق‌مدار با آنكه منتقد هنجار باكرگي است، خود را مسئول و نگران آينده زن و جايگاه اجتماعي او مي‌بيند و همچنان ريشه‌هاي مردانگي هژمونيك در آن قابل تشخيص است. در سوي ديگر طيف، مردانگي رها قرار دارد كه در عقيده و عمل منتقد هنجار باكرگي است. اين مقاله تأكيد مي‌كند كه هر‌يك از اين اشكال مردانگي را نمي‌توان به‌منزله مقوله‌هايي جدا از هم ديد و هريك با ديگري در عين تفاوت، هم‌پوشاني دارد.