شروط غيرمنصفانه در قراردادهاي تجاري الكترونيكي در حقوق ايران و اروپا

Unfair Terms in Electronic Commercial Contracts in Iranian law and European law

شرط غيرمنصفانه كه در نظام حقوقي ايران در ماده 46 قانون تجارت الكترونيكي مصوب 1382ه.ش. حكم به عدم اثرگذاري آن شده است، نه تنها در اين قانون بلكه در ساير قوانين و مقررات نظام حقوقي ما تعريف نشده و ملاكي براي شناخت آن ارايه نشده است اما، با توجه به مقررات و اصول بين المللي، شرط غيرمنصفانه شرطي است كه بايد از يك سو، موجب نابرابري عمده و فاحشي گردد و از سوي ديگر، مورد مذاكره ي مستقل و جداگانه قرار نگرفته باشد. درواقع، قراردادهاي الكترونيكي با توجه به ويژگي هاي خاص خود، نيازمند پيش بيني اصولي است كه عدالت قراردادي، آنگونه كه در اصول و قواعد عمومي قراردادها وجود دارد، در آن رعايت شود. به همين دليل، عدم نفوذ شروط غيرمنصفانه در نظام حقوقي ايران، اختصاص به قراردادهاي الكترونيكي دارد. وانگهي با توجه به مبناي فرض عدم آگاهي طرف ضعيف قرارداد، نمي توان در كليه ي قراردادهاي منعقده ميان افراد، حكم به عدم نفوذ شرط غيرمنصفانه داد.

Unfair term is provided in our legal system in article 46 of E-Commerce Act of 2003, but not only in this law but also in other laws and regulations of our legal system, there is not a definition and criterion for recognition of these terms, but according to the international rules and principles, unfair term is a term that should cause a great inequality and the other side has not been discussed in a separate. In fact, electronic contracts with regard to their specific features need to predict the principle that respects contractual justice, as the public principles and rules of contracts. For this reason, the lack of influence of the unfair conditions in the Iranian legal system, devoted to electronic contracts, which according to the basis of the assumption of lack of awareness of poor side of the contract, we cannot rule unfair term to be void in all contracts concluded between the parties.