تحليل همبستگي كانوني بين مؤلفه‌هاي فرهنگ دانشگاهي و مسئوليت اجتماعي درآموزش عالي(مطالعه موردي: دانشگاه شهيد بهشتي)

هدف: ﻫﺪف از انجام اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ، ﺗﺤﻠﯿﻞ ﮐﺎﻧﻮﻧﯽ رابطه بين مؤلفه‌هاي فرهنگ دانشگاهي و مؤلفه‌هاي مسئوليت اجتماعي آموزش عالي در ميان اعضاي هيئت علمي‌ دانشگاه شهيد بهشتي تهران ﺑﻮد. روش: اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ به روش ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ و از ﻧﻮع ﭘﯿﻤﺎﯾﺸﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻣﯿﺪاﻧﯽ اﻧﺠﺎم ﺷﺪه است. ﻧﻤﻮنه آﻣﺎري پژوهش، 193 ﻧﻔﺮ از اعضاي هيئت علمي دانشگاه شهيد بهشتي بودند كه ﺑﻪ روش ﺗﺼﺎدﻓﯽ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻧﺪ. از دو مقياس فرهنگ دانشگاهي برگ‌كوئيست و مسئوليت اجتماعي دانشگاه والايس استفاده شد. ﺑﺮاي ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ دادهﻫﺎ از روش ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﮐﺎﻧﻮﻧﯽ(ﺑﻨﯿﺎدي) اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ. آلفاي كرونباخ براي مسئوليت اجتماعي ۰.۹۸ و براي فرهنگ دانشگاهي ۰.۹۴ به دست آمد. يافته‌ها:دادهﻫﺎي پژوهش پس از ﺟﻤﻊ‌آوري بر اﺳﺎس فرضيه تحقيق و ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﻲ ﻛﺎﻧﻮﻧﻲ ﺗﺠﺰﻳﻪ و تحليل ﺷﺪ. با توجهبه سطح معناداري به دست آمده، رابطه خطي بين همه متغيّرهاي ارزيابي در سطح احتمال پنج درصد معنادار بوده‌اند. يافته‌ها حاكي از تأييد فرضيه پژوهش بود و ابعاد مسئوليت اجتماعي دانشگاه با ابعاد فرهنگ دانشگاهي نيز قابلپيش‌بيني و داراي رابطه معنادار بود. همچنين، در مجموعه مسئوليت اجتماعي، دانشگاه مسئول(0.63) و در مجموعه فرهنگ دانشگاهي، فرهنگ وكالتي(0.57) داراي بيشترين اهميت بودند. نتيجه‌گيري: نتايج تحليل كانوني با 99 درصد، احتمال وجود همبستگي بين دو مجموعه متغيّر را تأييد كرده است. دانشگاه مسئول، مديريت اجتماعي، آموزش حرفه‌اي و مشاركت اجتماعي(مؤلفه‌هاي مسئوليت اجتماعي دانشگاه) با فرهنگ وكالتي، فرهنگ مديريتي، فرهنگ توسعه‌اي، فرهنگ مجازي و فرهنگ مشاركتيِ فرهنگ دانشگاهي بهتر پيش‌بيني شدند. بنابر اين، نتايج اين پژوهش ضرورت لزوم بازنگري در سياستگذاري‌ها را در رابطه با دو مقوله مهم فرهنگ دانشگاهي و مسئوليت اجتماعي دانشگاه را نزد سياستگذاران اين دو حوزه و نيز تأمل و پژوهش بيشتر حول اين دو محور را محرز مي‌سازد.