مستحق نفقه در بائنه باردار

با وقوع عقد نكاح، زوج متعهد به پرداخت نفقه زوجه مي‏شود و اين تكليف قانوني تا پايان رابطه‌ زوجيت ادامه مي‏ يابد وليكن در مواردي با انحلال رابطه‌ زوجيت، تكليف زوج به پرداخت نفقه استمرارمي ‏يابد. به استناد ماده 1109 قانون مدني در صورت وقوع طلاق رجعي به‌طور مطلق و طلاق بائن و فسخ نكاح به‌شرط بارداربودن زوجه، تكليف شوهر به پرداخت نفقه مسلم خواهد بود. هدف اين پژوهش تشخيص مستحق نفقه در مورد بائنه باردار است كه به روش توصيفي ـ تحليلي و استنباطي و با جمع‌آوري داده‏ ها به‌صورت كتابخانه‌اي انجام شده است.در اين رابطه دو نظريه‌ عمده مطرح شده است:گروهي حامل و عده‏ اي نيز حمل را مستحق دريافت نفقه مي‏ دانند و براي اثبات موضع خود به دلايلي استناد كرده‏ اند. قانون‌گذار از نظر اول پيروي كرده است. اين ديدگاه خالي از قوت نيست، ولي مصلحت جنين اقتضا دارد تا نظام حقوقي مستقلي براي تضمين نفقه جنين در نظر گرفته شود. نفقه‏اي كه مطلق در ايام عده به مطلقه مي ‏پردازد، از آثار نكاح سابق است كه هم چنان برقرار است. زماني كه نفقه به مطلقه بائنه پرداخت مي‏ شود، مطلقه به‌طور مستقيم و جنين به‌طور غيرمستقيم از آن بهره‏ مند مي ‏شود.