بررسي ضمانت هاي منع شكنجه در اسناد حقوق بين الملل بشر و قوانين و مقررات ايران

investigating torture guarantees in iran and comparing them with internation human rights instruments

در قانون اساسي و برخي قوانين عادي ايران ، موضوع ممنوعيت مطلق تمامي مصاديق شكنجه مطرح شده است. علاوه بر مقررات داخلي، از نظر حقوق بين الملل نيز شكنجه مورد توجه واقع شده و اسناد حقوق بين الملل بشر از جمله كنوانسيون منع شكنجه 1984 ، اين عمل را غير اخلاقي و بر خلاف كرامت انساني دانسته و بر منع آن تاكيد مي نمايند. ذكر اين موضوع، ضروري است كه قوانين مرتبط داخلي ايران ، علاوه بر اينكه به تعريف و تبيين مصاديق شكنجه اشاره اي نداشته اند بلكه تعارض و يا تفاوت ھاي محسوسي بين سيستم حقوقي ايران و اسنادحقوق بين الملل بشر خصوصا كنوانسيون منع شكنجه به عنوان اصلي ترين سند بين المللي منع شكنجه، به چشم مي خورد. اين تحقيق كه به روش توصيفي- تحليلي نگاشته شده از طريق فيش برداري و با استفاده از منابع كتابخانه اي، به بررسي ضمانت ھاي اجرايي منع شكنجه دراسناد حقوق بين الملل بشر با قوانين و مقررات ايران مي پردازد و در پايان به اين نتيجه دست مي يابد كه تضمين ھاي منع شكنجه در ايران در مقايسه با اسناد و معاھدات بين المللي، ناكافي بوده و يكي از مشكلات اساسي در منع كامل مصاديق شكنجه در ايران مي باشد.

In the Constitution and some ordinary laws of Iran, the issue of the absolute prohibition of all instances of torture has been raised. In addition to domestic law, international law has also focused on torture, and international human rights instruments, including the 1984 Convention against Torture, have made this act unethical Contrary to human dignity, it is emphasized that it is necessary to mention this issue that the related domestic laws of Iran, in addition to the definition and explanation of cases of torture, have not been mentioned, but the conflict or significant differences between Iranian law and international human rights instruments In particular, the Convention on the Prohibition of Torture, as the main instrument of international law The United Nations Convention on the Prohibition of Torture The present study, which is a descriptive-analytical method written through scamming and using library resources, examines the implementation of torture bans in Iran and compares them with international human rights instruments and treaties and, in the end, The result is that my guarantees of torture in Iran are inadequate in comparison with international documents and treaties and is one of the main problems in the total prohibition of torture cases in Iran.