پيش بيني بارش ماهانه با استفاده از مدل هاي برنامه ريزي ژنتيك و ماشين بردار پشتيبان

برآورد و پيش بيني بارش و دستيابي به مقدار رواناب ناشي از آن، نقش اساسي و مؤثري را در مديريت و بهره برداري صحيح از حوضه، مديريت سدها و مخازن، به حداقل رساندن خسارات ناشي از سيلاب و خشكسالي و مديريت منابع آب ايفا مي كند. عملكرد مطلوب مدل هاي هوشمند باعث افزايش استفاده از آن ها براي پيش بيني پديده هاي مختلف هيدرولوژيكي شده است. لذا در اين پژوهش، دو مدل هوشمند برنامه ريزي ژنتيك و ماشين بردار پشتيبان براي پيش بيني بارش ماهانه استان اردبيل به كار گرفته شده و از داده هاي بارش، دما و رطوبت نسبي در مقياس ماهانه به عنوان پارامترهاي ورودي مدل ها استفاده شد. نتايج به دست آمده نشان داد كه عملكرد هر دو مدل خوب و تقريبا يكسان بوده (ميانگين خطاي مطلق به ترتيب 0.8 و 0.721) ولي با توجه به ارزيابي هاي انجام شده مدل رگرسيون بردار پشتيبان عملكرد نسبتا بهتري داشته است (ضريب همبستگي0.999). به طوركلي مي توان گفت كه مدل رگرسيون بردار پشتيبان براي مدل سازي و پيش بيني بارش ماهانه استان اردبيل مناسب تر بوده است.