مقايسه تأثير 12 هفته فعاليت ورزشي هوازي و مقاومتي بر سطوح پلاسمايي امنتين و فشارخون در زنان مسن مبتلا به پر‌فشار‌خوني

بافت چربي هورمون هاي از جمله كمرين و امنتين ترشح مي كند. امنتين آديپوكيني داراي 313 اسيدآمينه است كه بيشتر از بافت چربي احشايي ترشح مي شود و به دو صورت امنتين-1 و امنتين-2 وجود دارد. با اين حال امنتين1، عمده ترين فرم آن در گردش خون انسان مي ‌باشد. هدف تحقيق حاضر، مقايسه تاثير 12 هفته فعاليت ورزشي هوازي و مقاومتي بر سطح سرمي امنتين1 و فشارخون در زنان مسن مبتلا به پرفشار خوني بود. در مطالعه حاضر 45 زن مسن مبتلا به پرفشارخوني انتخاب و به صورت تصادفي به سه گروه كنترل (15 نفر، ميانگين سني 9.8±56.2، فشارخون سيستولي 0.87±131 و فشارخون دياستولي 0.56±78.90) و مابقي در دو گروه آزمايش (30 نفر، ميانگين سني 6.08±55.10، فشارخون سيستولي 1.36±132.8و فشارخون دياستولي 0.78±77.60) تقسيم شدند. برنامه تمريني شامل تمرينات هوازي و مقاومتي از نوع فزاينده بود كه سه جلسه در هفته و به مدت 12 هفته اجرا گرديد. نمونه هاي خوني و اندازه گيري فشارخون آزمودني ها، قبل از تمرينات و 24 ساعت پس از آخرين جلسه جمع آوري شد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها براي تعيين همگني گروه‌ها در پيش آزمون، تحليل واريانس يك طرفه صورت گرفت كه با توجه به عدم تفاوت معنادار بين گروه ها در پيش آزمون، تنها پس آزمون ها مقايسه شده‌اند و از آزمون تعقيبي توكي در سطح معناداري p≤0.05 انجام شد. پس از 12 هفته فعاليت ورزشي تفاوت معناداري در سطوح امنتين و فشارخون دياستولي گروه‌هاي تمرين (هوازي و مقاومتي) و همچنين تغييرات معناداري در ميزان فشارخون سيستولي در گروه مقاومتي رخ نداده است. اما تغييرات معناداري در ميزان فشارخون سيستولي (0.02=P) در گروه هوازي رخ داده است. برنامه تمريني 12 هفته فعاليت ورزشي هوازي و مقاومتي نتوانسته است باعث افزايش هورمون امنتين و كاهش معناداري فشارخون دياستولي شود اما 12 هفته فعاليت ورزشي هوازي توانسته است باعث كاهش فشارخون سيستولي در آزمودني ها شود.