تأثير هشت هفته تمرين هوازي و دو هفته بي‌تمريني برICAM-1 و VCAM-1 زنان ميانسال

هدف از اين پژوهش بررسي اثر هشت هفته تمرين هوازي و دو هفته بي تمريني بر مولكول هاي چسبان بين سلولي و عروقي زنان ميانسال بود. جامعه آماري پژوهش را زنان كارمند دانشگاه علوم پزشكي شيراز مراجعه كننده به باشگاه ورزشي دانشگاه تشكيل مي دادند، كه از بين آنها به طور داوطلب 24 نفر به عنوان نمونه آماري انتخاب شدند و به طور تصادفي به دو گروه تجربي و كنترل تقسيم شدند. برنامه تمريني شامل هشت هفته و هر هفته سه جلسه دويدن با شدت 55  تا 65 درصد حداكثر ضربان قلب بود. در ادامه به مدت دو هفته بي تمريني داشتند. هفته اول، هشتم و دهم از همه آزمودني ها خون گيري به عمل آمد. جهت آزمون يافته هاي پژوهش از آزمون كولموگروف-اسميرنوف، آزمون تحليل واريانس با اندازه گيري هاي تكراري استفاده گرديد. نتايج نشان داد كه هشت هفته تمرين هوازي و دو هفته بي تمريني اثر معناداري بر مولكول هاي چسبان بين سلولي و مولكول هاي چسبان بين عروقي زنان ميانسال ندارد. بنابراين مي توان نتيجه گيري كرد كه پروتكل تمريني و همچنين دوره بي‌تمريني حاضر  نمي تواند تأثير مطلوبي بر مولكول هاي چسبان بين سلولي و عروقي زنان ميانسال داشته باشد.