عوامل مؤثر بر تعيين ميزان حبس تعزيري قاتل عمدي در فرض عدم قصاص (تحليل موردي پرونده‌هاي قتل عمد در استان تهران)

تعيين ميزان مجازات حبس بين سه تا 10 سال براي قاتل عمدي در فرضي كه پرونده به قصاص منتهي نگردد، بايستي با هدف متناسب كردن مجازات با شدت عمل ارتكابي و نيز با شخصيت و سوابق فردي محكوم، صورت گيرد. در اين تحقيق، با استفاده از نظريۀ ساختار اجتماعي پرونده‌هاي قضايي به منزلة پشتوانة نظري، رابطة ميان نوع آلت قتاله، تعداد ضربات، نوع رفتار با جسد، آزار جنسي مقتول، سبق تصميم، نزاع دسته جمعي در حين قتل، تابعيت قاتل، اعتياد قاتل، نحوۀ دسترسي به قاتل، جنسيت، متأهل يا مجرد بودن، مصرف يا عدم مصرف مشروبات الكلي توسط قاتل، جنسيت و تابعيت مقتول و زمان اعلام رضايت اولياي دم تحت بررسي قرار گرفت. روشي كه در تحقيق حاضر به كار رفته پيمايش است و از تكنيك مشاهده و مطالعۀ پرونده‌ها براي جمع آوري اطلاعات استفاده شده است. جمعيت تحقيق، پرونده‌هاي قتل عمد مطرح شده در دادسراي جنايي استان تهران از سال 1380 مي‌باشد كه تا قبل از خرداد 1396 مختومه گرديده است. 60 پرونده از ميان آنها به مثابه نمونه انتخاب شدند كه در 49 پرونده ميزان حبس تعيين‌شده در پرونده درج گرديده بود. جهت تجزيه و تحليل داده‌ها از آزمون‌هاي پيرسون، مقايسۀ ميانگين دو گروه مستقل  T-Test و تحليل واريانس يك طرفه استفاده شد. مطابق با يافته‌هاي تحقيق، تفاوت معناداري در ميانگين حبس تعزيري در گروه‌هاي مختلف متغيرهاي مستقل به دست نيامد. در حالي كه ميان زمان اعلام رضايت اولياي دم، با ميزان حبس، ارتباط معناداري وجود داشته است.