مطالعۀ‌ جامعه‌شناسانۀ تحقق فضاي همكاري در سازمان‌هاي مردم‌نهاد (مورد مطالعه: محلۀ هرندي تهران)

سازمان هاي مردم نهاد تجلي اعتماد و تعديل كنندۀ فعاليت هاي كلان اقتصادي و سياسي هستند اما در صورت ورود بدون برنامه و يا تداخل فعاليت هايشان با يكديگر و يا با دولت، ممكن است به تهديدي براي جامعه بدل گردند. در محلۀ هرندي (دروازه غار سابق) تهران، به واسطۀ وجود انواع آسيب هاي اجتماعي، سمن هاي متعددي با هدف تقليل مشكلات بدان ورود يافته اند. اما به رغم دستاوردهاي حاصل‌شده توسط اين سمن ها، وجود تداخــل ها و موازي كاري هاي بسيار، خود مشكلات جديدي را در محله رقم زده است. اين پژوهش با انجام مطالعات نظري در كنار انجام مشاهده و مصاحبه هاي عميق و نيمه ساخت يافته و همچنين تشكيل گروه هاي بحث متمركز با ساكنان محله و سمن ها، به دنبال آن است مدل بررسي فضاي همكاري نهادهاي مدني را بر اساس سه سطح توافقي (ارزش ها) و تضادي (رژيم هاي حقيقت متضاد) و تفسيري (نمادها) مطرح كند و در نهايت الزامات ايجاد فضاي همكاري در ميان سمن هاي محلۀ هرندي را ارائه نمايد. بر اساس مدل پيشنهادي مهم‌ترين ويژگي هاي فضاي همكاري در ميان سازمان هاي مردم‌نهاد محلۀ هرندي شامل وجود زمينه هاي همسوسازي علي رغم وجود رقابت فزاينده ميان آنها، غلبۀ نگاه هاي مبتني بر فهم متعارف بر نگرش هاي علمي، پراكنده بودن منابع هنجاربخش پيرامون حقوق بشر و اصول روانشناختي و مانند اين، غلبۀ ارزش هاي مادي و بيروني مانند توجه به حقوق و درآمد و ساختمان و مانند اين، توجه كمتر بر ارزش هاي عاطفي همچون تعامل با ساير سازمان هاي مردم‌نهاد، توجه كمتر بر ارزش هاي شناختي همچون خلاقيت و آموختن دانش هاي جديد بودند.