ارث حق شفعه زوجه از ماترك زوج

«شفعه» به اين معنا است كه اگر يكي از دو شريك حصّۀ غيرمنقولش را به شخص ثالثي بفروشد، شريك ديگر با جمع‌بودن شرايط، حق دارد آن را با پرداخت همان ثمني كه مشتري داده به ملك خود درآورد. متعلق شفعه مال است؛ پس مي‌تواند مانند ساير اموال، ارث باشد. عمومات آيات ارث، رواياتي كه حقوق را به طور مطلق در شمول موروثات قرار داده‌اند و دلايل ديگري از اين دست بر مطلب دلالت دارد. از فقهاي عامه،‌‌ مذهب مالكي، شافعي و اهل حجاز شفعه را قابل وراثت مي‌دانند و معتقدند مانند ساير حقوق مالي به ارث مي‌رسد؛ البته قول مخالف، هم در ميان فقهاي اماميه و هم عامه وجود دارد. طبق نتايج حاصل از تحقيق حاضر، كه به صورت كتاب‌خانه‌اي و شيوه توصيفي‌تحليلي انجام گرفته، حق شفعه تابع متعلق شفعه نيست، بلكه حق مالي مستقلي است و مانند ديگر اموالِ مورّث مستقلاً به ارث مي‌رسد. براي اثبات اين موضوع، علاوه بر عمومات ادلّه، به حكمي كه در ارتباط با توارث حق خيار و حبوه وجود دارد، نيز مي‌توان استناد كرد. درباره چگونگي تقسيم مشفوع، عده‌اي بر اساس سهام و عده‌اي بر اساس تساوي بين رئوس نظر داده‌اند.