كليدواژه :
عرفان فلسفي , رويكرد به عقل , نظريۀ فيض , رسالةالطير ابن‌سينا , منطق‌الطير عطار
چكيده فارسي :
اين پژوهش به واكاوي و تحليل تعامل‌ها و تقابل‌هاي سازندۀ عطار با مباني عرفان فلسفي مي‌پردازد و تأثير اين تعامل و تقابل سازنده را در تحول عرفان تك‌بعدي خانقاهي به عرفان پوياي گفتماني و استدلالي آشكار مي‌سازد. مسئلۀ پژوهش بررسي اين موضوع است كه عطار در تشكيل ساختار و محتواي رمزي‌ـ تمثيلي سه مثنويِ عرفانيِ خود كدام بخش از رويكرد‌ها، روش‌ها و ابزارهاي عرفان فلسفي ابن‌سينا را اقتباس كرده و چه تعامل يا تقابلي با مباني عرفان فلسفي داشته است؟ روش پژوهش تحليلي ـ استدلالي و براساس مطالعۀ دقيق مفاهيم عقلي و عرفاني متون موردنظر و استدلال و استنتاجِ مُبتني بر تحليل منطقي است. هدف پژوهش شناسايي رويكرد‌هاي دوگانۀ عطار به مباني و محتواي رسالةالطير ابن‌سينا و نظريۀ فيض و عقل به‌عنوان مباني عرفان فلسفي و تفكيك جنبه‌هاي مفيد و مضر از آن‌ها و شناسايي روش عطار در تعامل با جنبه‌هاي مضر و بهينه‌سازي و اصلاح آن موارد براي كاهش آسيب‌هاست. ضرورت و اهميت پژوهش نقد عملكرد عطار در استفادۀ بهينه از اصول عرفان فلسفي و روش‌ها و ابزارهاي آن براي رشد و توسعه و توجيه سطوح مطلوب رفتار عرفاني خود است. يافته‌هاي اين پژوهش مي‌تواند به درك بهتر رويكرد عطار به عرفان و تأثير مثنوي‌هاي وي در اعتلاي روش‌ها و ابزارهاي شناخت عرفاني كمك كند.
