اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و پايبندي بر كاركرد شغلي- اجتماعي و پذيرش نشانگان بيماري در افراد مبتلا به نوروپاتي ديابتي دردناك: مطالعه كارآزمايي باليني يك سو كور

مقدمه: يكي از مشكلات شايع در افراد ديابتي، درد نوروپاتي است. در اين افراد، درد باعث كاهش عملكرد شغلي و اجتماعي فردي مي‌شود. هدف: هدف مطالعه حاضر بررسي اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و پايبندي بر پذيرش نشانگان بيماري و سازگاري اجتماعي و شغلي در بيماران مبتلا به نوروپاتي ديابتي بود. روش: اين مطالعه از نوع شبه آزمايشي بود، كه بيماران به صورت تصادفي در گروه مداخله و كنترل تقسيم شدند. شركت كنندگان كليه مراجعين داراي تشخيص نوروپاتي ديابتي مراجعه كننده به بخش نورولوژي بيمارستان فارابي كرمانشاه در سال ۱۳۹۸ بودند. ابزارها شامل پرسشنامه پذيرش درد (CPAQ) و سازگاري شغلي اجتماعي (WSAS) بود. نتايج در سه مرحله پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري مورد بررسي قرار گرفتند. داده‌ها به وسيله‌ي آزمون‌هاي توصيفي، آناليز واريانس مكرر و كاي اسكوئر با نرم‌افزار spss نسخه ۲۲ مورد نجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته‌ها: نتايج حاكي از آن بود كه در مرحله‌ي پس‌آزمون و پيگيري، درمان مبتني بر پذيرش و پايبندي نسبت به گروه كنترل قادر به افزايش پذيرش درد، بهبود و سازگاري اجتماعي شغلي گرديد. در متغير پذيرش نتايج آزمون درون گروهي نشان داد كه اثر زمان (F=۶/۴۸ ،P=۰/۰۰۳) و اثر تعاملي زمان و گروه (F=۱۲/۴۹ ،P=۰/۰۰۱) معنادار است. همچنين در متغير سازگاري شغلي و اجتماعي اثر زمان (F=۳/۲۱ ،P=۰/۰۴۶) و اثر تعاملي زمان و گروه (F=۳/۷۴ ،P=۰/۰۲۸) گزارش شد (۰/۰۰۱ P). نتيجه‌گيري: درمان مبتني بر پذيرش و پايبندي مي‌تواند به عنوان مداخله‌ي رواني در كنار دارو درماني به بهبود سازگاري شغلي و اجتماعي و پذيرش علائم در بيماران مبتلا به نوروپاتي ديابتي دردناك كمك كند.