اثربخشي بازي ويدئويي سازه‌هاي من بر انعطاف‌پذيري ‌شناختي دانش‌آموزان بيش ‌فعال ورزشكار

مقدمه: اختلال بيش فعال/ نقص توجه نوعي اختلال دوران كودكي است كه با الگويي مداوم از علائم بي‌توجهي، بيش فعالي يا تكانش‌گري نامناسب همراه است كه معمولا تا بزرگسالي ادامه دارد. هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي بازي ويدئويي سازه‌هاي من بر انعطاف‌پذيري ‌شناختي دانش‌ آموزان بيش ‌فعال ورزشكار انجام شد. روش: پژوهش از نوع شبه آزمايشي به همراه پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگردي با گروه كنترل بود. جامعه آماري تحقيق ۷۹ دانش‌آموز ورزشكار بيش فعال/ نقص توجه ۹ تا ۱۶ سال استان لرستان در سال ۱۳۹۹ بودند. از اين تعداد ۳۰ دانش‌ آموز به شكل تصادفي انتخاب و در دو گروه ۱۵ نفري كنترل و آزمايش قرار گرفتند. آزمودني‌ها با آزمون دسته‌بندي كارت ‌هاي ويسكانسين سه بار (پيش‌ آزمون، پس‌ آزمون و پيگيري) ارزيابي شدند. همچنين براي آزمون فرضيه، از آزمون تحليل كوواريانس چند متغيره، تحليل واريانس با اندازه ‌گيري مكرر، آزمون بنفروني و نرم‌افزار spss نسخه ۲۶ در سطح معني‌داري ۰/۰۵ استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نمرات انعطاف‌پذيري ‌شناختي نشان داد كه تفاوت معني ‌داري بين دو گروه در سه مرحله اندازه‌ گيري وجود دارد (P=۰/۰۰۰۱). نتايج آزمون تعقيبي بنفروني نيز نشان داد كه بين گروه كنترل و آزمايش در مؤلفه‌هاي انعطاف‌پذيري‌ شناختي تعداد طبقات (P=۰/۰۲۷) و خطاي درجاماندگي (P=۰/۰۰۰۱) تفاوت معني ‌داري وجود دارد، يعني بازي ويدئويي سازه‌هاي من در گروه آزمايش باعث بهبود انعطاف‌پذيري‌ شناختي شده است؛ ولي در گروه كنترل تغييري در ميزان انعطاف‌پذيري ‌شناختي مشاهده نشده است. نتيجه ‌گيري: مي‌توان نتيجه گرفت كه بازي ويدئويي سازه‌هاي من، انعطاف‌پذيري ‌شناختي دانش‌ آموزان ورزشكار بيش فعال/ نقص توجه را بهبود مي‌بخشد.