نقش آلمان در مديريت بحران آب آسياي مركزي

آسياي مركزي پس از حدود يك قرن انزوا دوباره نه‌تنها به‌دليل وجود منابع انرژي، بلكه به‌دليل اهميت نبود مديريت منابع آب در حوزۀ منازعات بين‌المللي قرار گرفته است. بحران كمبود آب كه ناشي از سياست‌هاي غلط دوران استعمار تزاريسم و سپس دوران شوروي است از بحران‌هاي شناخته‌شده در منطقۀ آسياي مركزي است كه اين منطقه را در درازمدت و حتي ميان‌مدت مي‌تواند با خطر درگيري‌هاي خونين روبه‌رو سازد. در اين ميان بر اهميت مديريت منابع آب همواره از سوي آلمان از بدو استقلال كشورهاي اين منطقه تأكيد شده است؛ به‌طوري كه مديريت پايدار منطقه‌اي منابع آب و قراردادن آن در هستۀ مركزي همكاري‌هاي آلمان با كشورهاي آسياي مركزي، نشان از اهميت اين موضوع در سياست خارجي آلمان در اين منطقه دارد. از اين‌رو، در اين نوشتار با استفاده از روش توصيفي-تحليلي و با استفاده از چارچوب نظري نهادگرايي نوليبرال، به‌دنبال پاسخ‌ اين پرسش هستيم كه آلمان چه اقدام‌هايي براي مديريت پايدار منابع آب در منطقۀ آسياي مركزي انجام داده است؟ نتايج اين نوشتار نشان مي‌دهد كه آلمان با وجود موانعي همچون نبود اطمينان متقابل ميان دولت‌هاي حاكم، برتري‌طلبي برخي از كشورهاي آسياي مركزي، پايين‌بودن سطح همكاري ميان پنج كشور منطقه در حوزۀ مديريت منابع آب و همچنين مجموعه‌اي از مشكلات ساختاري، توانسته است به‌و‌سيلۀ همكاري‌هاي چندجانبه ميان نهادها و مراكز علمي، فني و دانشگاهي و همچنين كمك به كشورهاي آسياي مركزي در حوزه‌هاي پيشگيري و كنترل بحران‌هاي آبي، اقدام‌هاي مهم و درخور توجهي انجام دهد.