واكاوي مفهوم زمان در سينماي ونگ كار-واي بر اساس آراي ژيل دلوز

فيلم هاي ونگ كار-واي در عين تفاوت هاي زيادي كه با هم دارند، به همديگر مرتبط و هويت يگانه اي را تشكيل مي دهند. آن چه كه اين يگانگي را فراهم مي سازد، چگونگي پرداختن كار-واي به مقولات حركت و زمان است كه در همه ي فيلم هاي او حضور پررنگي دارند. براي رسيدن به اين هدف، فرضيه مقاله اين است كه سينماي او قابليت بررسي بر اساس دسته بندي جامع ژيل دلوز از نشانه هاي سينمايي يعني دو مقوله ي حركت-تصوير و زمان-تصوير را دارد و اين متن تمركز خويش را بيشتر بر روي مقوله ي زمان-تصوير و مفهوم مرتبط با آن كه دلوز كريستال-زمان مي نامد، مي گذارد. در اين ارتباط مفاهيمي چون دوگانه ي زمان-تصوير و روش هاي خلق وضعيت هاي ناب بصري بررسي مي شود. زماني كه دلوز با بيان مفهوم كريستال-زمان در نظر دارد نه زمان روان شناسانه منحصر به يك ذهنيت فردي و نه حتي زمان اومانيستي مربوط به نگرش اگزيستانسياليستي، بلكه نوعي زمان هستي شناسانه مرتبط به مقوله ي برگسوني آن يعني ديرند است. روش كلي اين تحقيق به شيوه توصيفي مي باشد و با بررسي كيفي و با استفاده از مورد پژوهي و با در نظر گرفتن چارچوب نظري تفكرات ژيل دلوز در مورد سينما و با استفاده از منابع كتابخانه اي و بررسي موردي فيلم ها، اين آثار را مورد مطالعه قرار خواهد داد.