پديد آورندگان :
صالحي ، ليلي دانشگاه علوم پزشكي البرز - مركز تحقيقات بهداشت, دانشكده بهداشت - گروه آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت , كيكاوسي آراني ، ليلا دانشگاه علوم پزشكي البرز - مركز تحقيقات بهداشت, دانشكده بهداشت - گروه مديريت خدمات بهداشتي و درماني
چكيده فارسي :
اهداف: خودمراقبتي با به تأخير انداختن ناتواني، به سالمندان كمك مي كند اداره كننده شرايط بهداشتي خودشان باشند و مستقل بمانند. اين مطالعه با هدف به كارگيري مدل Backman در تعيين ابعاد خودمراقبتي و عوامل مؤثر بر آن در سالمندان شهر تهران انجام گرفت. مواد و روش ها: اين مطالعه مقطعي بر روي چهارصد نفر سالمند عضو كانون هاي سالمندي شهر تهران به انجام رسيد كه به روش نمونه گيري تصادفي سيستماتيك انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده ها شامل مشخصه هاي جمعي تشناختي و پرسشنامه هاي رفتارهاي خودمراقبتي، گرايش به خودمراقبتي، ارزيابي رضايت از زندگي، خود اعتمادي، ظرفيت عملكردي و حمايت اجتماعي بود. تحليل با استفاده از نرم افزار آماري SPSS نسخه 19 انجام شد و از آزمون هاي آماري كايدو، همبستگي پيرسون و آناليز رگرسيون استفاده شد. يافته ها: ميانگين كلي سني سالمندان مورد مطالعه 7/57 ±69/11 بود. 42/5 درصد از سالمندان، مرد بودند. بين انواع خودمراقبتي و جنسيت فقط در ابعاد عادات شغلي (001/P 0) و درمان طبي (001/P 0) اختلاف معني دار بود. آزمون آماري پيرسون نشان داد ارتباط آماري معني دار مستقيم و مثبتي بين نوع خودمراقبتي و گرايش به آن (01/r=0/662 ،P=0) وجود داشت. ارتباط بين نوع خودمراقبتي با حمايت اجتماعي (01/r=0/075 ، P=0) منفي بود نتيجه گيري: عواملي مانند رضايت از زندگي، ظرفيت عملكردي، حمايت اجتماعي و خوداعتمادي با خودمراقبتي در سالمندان در ارتباط هستند. پيشنهاد مي شود سياستگذاران نظام سلامت به تدوين برنامه هاي حمايتي از سالمندان، به اشكال مختلف همچون برنامه دسترسي آسان سالمند به حمل و نقل، تسهيلات، معافيت مالياتي و غيره اهتمام ورزند.
