تعامل با زنان ناشزه و آثار تربيتي آن در قرآن و حديث

قرآن كريم به مسئله‌ي نشوز زن در آيه 34سوره نساء پرداخته است و راهكاري سه مرحله‌اي براي آن پيشنهاد داده است. فقها با نگاه به تكليفي بودن اين سه مرحله، وظايف مرد در تعامل با زن ناشزه را با اختلاف نظراتي بيان نموده‌اند. اما چرايي و آثار تربيتي هر كدام از اين مراحل مورد توجه و مداقه قرار نگرفته است. لذا اين مقاله با روش توصيفي تحليلي علاوه بر نگاه به جنبه فقهي به بيان آثار تربيتي پرداخته است. موعظه، هجر در بستر و ضرب تأديبي ذيل عموميت روش تربيتي امر و نهي قرار مي‌گيرند. موعظه به عنوان يك روش تربيتي كه جنبه اقناعي و انگيزشي دروني دارد، در صورت رعايت اصول و قواعد حاكم بر آن باعث بيداري فطرت زن و به ياد آوردن نعم الهي و زمينه ساز رشد و شكوفايي استعدادهاي او مي شود. هجر در بستر به عنوان يك روش تربيتي اصلاحي عاطفي، سبب مي‌شود زن از لحاظ عاطفي تحت فشار قرار گرفته و در مورد عصيان و نافرماني خود تفكر نموده و در نتيجه به اطاعت و فرمانبرداري نسبت به وظايف خانواده متنبه مي‌شود. ضرب به شيوه و شرايط خاص كه در اين مقاله تبيين شده است به عنوان يك تعامل رفتاري، موجبات تهذيب نفس و سامان بخشي به رفتار زن ناشزه مي‌گردد.