رابطه سوگيري شناختي، حساسيت اضطرابي و باورهاي مادر با اضطراب كودك: نقش واسطه اي راهبردهاي كنارآمدن

زمينه و هدف: اضطراب كودكان اختلالي شايع بوده و از عوامل متعدد درون فردي و بين فردي، تأثير مي پذيرد. بر اساس مطالعات انجام شده به نظر مي رسد مؤلفه هاي فكر، احساس، و رفتار والد و كودك، تأثير متفاوتي بر اضطراب كودكان دارند. هدف از انجام اين اين پژوهش تعيين رابطه سوگيري شناختي، حساسيت اضطرابي، و باورهاي مادر با اضطراب كودك با نقش واسطه اي راهبردهاي كنارآمدن كودكان بود. روش: روش اين پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه آماري اين مطالعه شامل تمامي دانش آموزان پايه پنجم و ششم مدارس غيردولتي (۱۱۱۲ سال) شهر تبريز در سال تحصيلي ۹۳۹۴ بودند كه نمونه اي به تعداد ۲۷۹ دانش آموز (۱۵۰ دختر، ۱۲۹ پسر) به همراه مادران آنها از مدارس ناحيه ۳ آموزش و پرورش به روش نمونه گيري خوشه اي انتخاب شدند. براي گردآوري داده ها از پرسشنامه هاي حساسيت اضطرابي (تسائو و همكاران، ۲۰۰۶)، خطاي شناختي (كوين و همكاران، ۲۰۱۱)، راهبردهاي كنارآمدن (هرناندز، ۲۰۰۸)، اضطراب (مارچ و همكاران، ۱۹۹۷) و پرسشنامه باورهاي والدين درباره اضطراب (چوربيتا، ۲۰۱۰) استفاده شد. براي تحليل داده هاي به دست آمده از روش همبستگي و تحليل مسير استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد حساسيت اضطرابي، باورهاي مادر و راهبردهاي كنارآمدن، به صورت مستقيم بر اضطراب كودكان تأثير دارند. همچنين نتايج اين مطالعه حاكي از آن بود كه حساسيت اضطرابي، سوگيري شناختي، و باورهاي مادر از طريق راهبردهاي كنارآمدن، بر اضطراب كودك تأثير غيرمستقيم دارند (۰5/۰=p). نتيجه گيري: نتايج اين پژوهش نشان داد كه متغيرهاي راهبردهاي كنارآمدن در رابطه حساسيت اضطرابي، سوگيري شناختي كودك، و باورهاي مادر با اضطراب كودك، نقش مهمي دارند؛ بنابراين آموزش هاي شناختي به مادر و كودك و در نتيجه بهبود راهبردهاي كنار آمدن كودك، مي تواند در كاهش اضطراب كودك بسيار مؤثر باشد.