مقايسه پرخاشگري و عادت هاي خواب كودكان ورزشكار و غيرورزشكار

زمينه و هدف: با توجه به شيوع مشكلات خواب و بروز پرخاشگري در دوران كودكي و تأثير اجراي فعاليت بدني بر بهبود وضعيت جسماني و رواني كودكان، پژوهش حاضر با هدف مقايسه عادت هاي خواب و پرخاشگري كودكان ورزشكار و غيرورزشكار انجام شد. روش: طرح پژوهش حاضر از نوع تحليلي مقايسه اي بود. به اين منظور، 120 دانش آموز پسر از بين دانش آموزان مقاطع چهارم تا ششم ابتدايي شهرستان اردبيل در سال تحصيلي 99-98 ، انتخاب شده و به دو گروه ورزشكار و غيرورزشكار بر اساس حضور مستمر در تيم هاي ورزشي به صورت هدفمند، تقسيم شدند. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه عادت هاي خواب كودكان اونز و همكاران (2000) و پرسشنامه پرخاشگري كودكان دبستاني شهيم (1385) استفاده شد. در تجزيه و تحليل داده ها از آزمون تي مستقل جهت مقايسه نمره كلي دو گروه دانش آموزان و از آزمون تحليل واريانس چندمتغيره براي مقايسه خرده مقياس هاي پرخاشگري و عادت هاي خواب دو گروه استفاده شد. يافته ها: بر اساس نتايج به دست آمده از تحليل داده ها در پژوهش حاضر، كودكان ورزشكار در هر دو متغير پرخاشگري و عادت هاي خواب، وضعيت بهتري نسبت به كودكان غيرورزشكار داشتند (P≤0.038, P≤0.001). همچنين يافته ها حاكي از آن بود كه كودكان ورزشكار در خرده مقياس هاي مقاومت در برابر خواب (P≤0.003)، تأخير در خوابيدن (P≤0.001) ، طول دوره خواب (P≤0.001)، بي خوابي (P≤0.005)، پرخاشگري جسماني، رابطه اي، و كلامي (P≤0.001) به طور معناداري بهتر از كودكان غيرورزشكار بودند. نتيجه گيري: بنابراين نتيجه مي شود كه اجراي فعاليت بدني منظم در قالب ورز ش هاي مختلف مي تواند الگوهاي خواب كودكان را بهبود داده و موجب كاهش رفتارهاي پرخاشگرانه در آنها شود.